Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 28787 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 26208 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : Diyarbakır 2. İş MahkemesiTARİHİ : 01/11/2011NUMARASI : 2010/585-2011/815Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı vekili; davacının fazla çalışma, hafta ve genel tatil ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.Davalı cevabında; davacının Milli Eğitim Müdürlüğünde çalışıtğını alacak isteklerinin yerinde olmadığını ileri sürerek davanın redine karar verilmesini istemiştir.Mahkemece bilirkişi raporundaki hesaplamalar göre alacakların kısmen kabulüne karar verilmiştir.Uyuşmazlık fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin hak kazanılıp kazanılmadığı noktasındadır. Bu alacak isteklerinin ispatı işçide olup bu konuda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. Somut olayda davacının istekleri çalışmanın geçtiği okuldaki yetkili tarafından dolduran 2006 yılının 10.,11.,12. ayları ve 2007 yılı 1.,2.,3.,4.,5. ayları için 26.04.2007 tarihinde toplu olarak düzenlenen puantajlarla belirlenmiştir. Puantajlar çalışmanın geçtiği aylardan sonra toplu olarak aynı tarihte düzenlenmiş, hatta onay tarihi 26.04.2007 olduğu halde bu günleri aşar şekilde 30.04.2007 tarihine kadar da her gün fazla çalışma saatlerinin yazıldığı görülmüştür. Bu şekilde düzenlenmesi şüpheli olan belgeler tek başına dava konusu alacakların belirlenmesinde esas olamaz. Davacı alacaklarının varlığını başkaca delillerle de ispat edemediğinden davanın reddi yerine kabulüne karar verilemsi hatalı olup bozma nedenidir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.