Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 28759 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 25495 - Esas Yıl 2014
MAHKEMESİ : Bursa 4. İş MahkemesiTARİHİ : 02/04/2013NUMARASI : 2011/570-2013/181Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı, davalıya ait işyerinde 29.04.2009-25.08.2010 tarihleri arasında çalıştığını, işyerinde fazla çalışma yaptığını ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmaya devam ettiğini, bu çalışma karşılığı ücret alacaklarının ödenmemesi sebebi ile iş sözleşmesini haklı sebebe dayanarak feshettiğini ileri sürerek fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.Davalı, davacının vardiyalı olarak maktu ücret ile çalıştığını, kanun ve Yargıtay kararları ile sınırları çizilen yasal çalışma sürelerine ait tüm işçilik alacaklarının maktu ücret olarak ödendiğini, davacının tüm ücret bordrolarını imzaladığını, yapılan ödemelere itiraz etmediğini, davacının ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışması halinde aynı ay içinde mutlaka aynı gün kadar izin verildiğini, davacının imzasını taşıyan ibranamede genel tatil ücreti ile fazla mesai ücretini aldığını belirttiğini savunarak davanın reddini istemiştir.Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Davacının fazla çalışma ücreti alacağına hak kazanıp kazanamayacağı noktasında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.Somut olayda, mahkemece, davacı şahit beyanlarına göre, davacının haftada onyedi saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş ise de, Yargıtay incelemesinden geçen emsal dosyada, işyerinde haftada onbeş saat fazla çalışma yapıldığının kabul edilmiş olması ile dosya içeriği, davacı ve davalı tanık beyanlarının beyanları dikkate alındığında davacının haftada onbeş saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışma ücretinin hesaplanması gerekirken hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi yanlış olmuştur.SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 22.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.