MAHKEMESİ : Ankara 18. İş MahkemesiTARİHİ : 13/12/2011NUMARASI : 2010/1248-2011/898DAVA : Davacı, fazla mesai, yol ücreti ile giyim yardımı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Davacı vekili 10.07.2014 tarihli dilekçesi ile, Dairemizin 22.05.2012 tarihli, 2012/5756 esas, 2012/10840 karar sayılı ilamın maddi hataya dayalı olarak verildiğini, davacıya 2006 yılına kadar ödenen yol yardımının işveren tarafından 4857 sayılı İş Kanunu'nun 22. maddesine aykırı olarak davacının yazılı onayı olmaksızın kaldırıldığını ileri sürerek kararın düzeltilmesini talep etmiştir.Dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonunda, mahkemenin davacının yol ücreti alacağına hak kazanmadığı gerekçesiyle davanın reddine dair kararının onandığı ancak davacının itirazlarında haklı olduğu anlaşılmakla Dairemiz kararının kaldırılmasına karar verildi. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili, müvekkilinin 17.07.2002 tarihinden itibaren çalışmaya başladığını, iş sözleşmesinin 31.10.2010 tarihinde konfederasyon yönetimince feshedildiğini, müvekkiline Ekim 2008 tarihinden itibaren fazla mesailerinin ödendiğini, ancak öncesine ait fazla mesailerinin ödenmediğini, yol parası ve giyim yardımı alacaklarının da ödenmediğini belirterek; 200,00 TL fazla mesai alacağı, 200,00 TL giyim yardımı alacağı ile 200,00 TL yol parası alacağının ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.Davalı ise, davanın reddini istemiştir.Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Karar davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Dosya içeriğine göre davacıya işe girdiği tarihten Ocak 2006 tarihine kadar personel yönetmeliği hükümlerine uygun olarak her ay 100 abonman bileti yol yardımının işverence yapıldığı, Şubat 2006 ayından itibaren yol yardımı verilmesi uygulamasına son verildiği ve fesih tarihi 31.10.2010 tarihine kadar da verilmediği anlaşılmaktadır.Dava konusu yapılan "yol yardımı" ücretin eki niteliğinde olup ücret gibi değerlendirilmelidir. Ücret ve eklerinin ödenmesi işveren için iş sözleşmesinin asli edimlerinden biridir.Somut uyuşmazlıkta, davalı işverenin ücretin eki niteliğinde olan yol yardımını tek taraflı bir işlemle ve davacıya bildirim yapmadan kaldırdığı anlaşılmaktadır. Yol yardımının kaldırılması 4857 sayılı İş Kanunu'nun 22. maddesi uyarınca çalışma şartlarında esaslı bir değişiklik olup, değişiklik işçiye yazılı olarak bildirilmek ve işçinin kabulü suretiyle yapılabilir. Bu şekilde yapılmayan ve işçi tarafından yazılı olarak kabul edilmeyen değişiklikler işçiyi bağlamaz. Davacı uygulamadan kaldırılan yol yardımı ücretlerini talep edebilir. 4857 sayılı Kanun'un 22. maddesi hükmü karşısında davacının uzun süre sessiz kalması zımnen kabul anlamına gelmez. Bu sebeple, dava konusu isteğin yazılı gerekçe ile reddedilmesi hatalıdır.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgiliye iadesine, 13.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.