Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 25007 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 22171 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : Adana 2. İş MahkemesiTARİHİ : 10/06/2014NUMARASI : 2013/140-2014/291Davacı, izin ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkemece, davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 12.03.2014 tarihli 2013/15008 esas, 2013/5054 karar sayılı kararı ile bozulmasına karar verilmiştir.Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, işyeri devri olduğu gerekçesi ile bozmaya karşı direnilmiştir. Direnme kararının süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı Kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Dairemizce verilen karara karşı mahkemece direnilmiş olup, mahkemece dayanılan gerekçelerin Dairemiz uygulamasına uygun düştüğü, bu sebeple direnmenin doğru olduğu anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 23.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.