MAHKEMESİ :İş MahkemesiDAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı ve yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı İsteminin Özeti:Davacı, sürgü plak atölyesinde işçi olarak çalıştığını, 30.06.2012 tarihinde iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın işverence feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile izin, alacağını istemiştir.Davalı Cevabının Özeti:Davalı, davacının mevsimlik işçi olarak çalıştığını, mevsimin sona ermesi ile iş sözleşmesini de sona erdiğini, yeni sezonda 03.08.2012 tarihinde işe davet edilmesine rağmen iş başı yapmadığını; iş sözleşmesinin devamsızlık sebebi ile haklı nedenle feshedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Temyiz:Kararı davacı temyiz etmiştir. Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Uygulamada tam yıl çalışılması gereken ve devamlılığı olan bir işte, işçilerin işlerine 1-2 ay ara vererek çalıştıkları birçok olayda gözlemlenmektedir. Tam bir yıldan daha az sürmüş olan bu tür çalışmalarda, mevsimlik iş kriterlerinin bulunup bulunmadığı araştırılmadan, sırf bir yıldan az çalışma olduğu gerekçesiyle çalışmanın mevsimlik olduğunu kabul etmek doğru değildir. Bir işyerinde iş kolundaki faaliyeti yılın her dönemi yapılıyor, ancak bazı işçiler yılın belirli bir zamanında çalıştırılmakta ise, bu işçilerin aralıklı çalıştıkları kabul edilmelidir. Zira bu durumda yapılan işin mevsimlik iş olarak kabulü mümkün değildir.Dosya içeriğine göre; davacı 07.01.2010- 30.11.2011 03.01.2011- 31.12.2011 arası 01.02.2012-30.06.2012 arası davalı maden tesisinde işçi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız feshedildiğini iddia etmiştir. Davalı işveren ise iş sözleşmesinin süre bitiminde sona erdiğini, davacının mevsimlik çalıştığını, sezon başı çağrıldığını ancak işe başlamadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Davalı tarafından her ne kadar; davacının mevsim başı çağrılmasına rağmen işe başlamadığı ileri sürülmüş ise de davacının çalışma süreleri ve işin niteliği dikkate alındığında yapılan işin mevsimlik iş olmadığı anlaşıldığından iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı neden olmaksızın feshedildiğinin kabulü gerekir. Mahkemece kıdem ve ihbar tazminatının reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. 3-Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında noktasında toplanmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır. Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir. Somut olayda; davacının sosyal güvenlik kayıtları ile sabit olduğu üzere 2 yıl 3 ay 12 gün çalışması mevcuttur. Yapılan iş mevsimlik olmadığından hizmet süresine göre davacının iki yıl üzerinden izin alacağının kabulü gerekirken mahkemece mevsimlik işçi gibi kabul edilerek 330 günü geçen bir yıl üzerinden izin alacağına karar verilmesi isabetli olmamıştır. Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.