MAHKEMESİ :İş MahkemesiDAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil, hafta tatil ücreti ile yemek ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı İsteminin Özeti:Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; hizmet sözleşmesinin davacı tarafından haklı sebeple feshedildiğini, işçilik alacaklarının da ödenmediğini beyanla kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti:Davalı şirket vekili cevap dilekçesinde özetle; davanın reddini savunmuştur.Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Temyiz:Kararı davalı süresi içerisinde temyiz etmiştir. Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu davacının fazla mesai alacağın??n bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.Davacı dava dilekçesi ile, iş yerinde ikili vardiya sistemi bulunduğunu, fazla mesai alacaklarının ödenmediğini belirtmiştir. Davacı tanıkları beyanlarında özetle "İş yerinde sekizer saatten üç vardiya olarak çalıştıklarını, bir sonraki vardiyadaki şoför gelmediği zaman işi bırakamadıklarını, hastalanan ya da rahatsızlanan olduğunda çalışma süresinin bitmesine rağmen çalışmaya devam ettiklerini, haftada altı gün çalışırdık. Fazla çalışmanın çok sık olmadığını, İşler sıkı olduğunda davacının bir ay kadar haftada üç gün sekiz saat çalışmanın üzerine sekiz saat daha çalıştığını, bunun dışında ise ayda bir ya da iki kez sekiz saat üzerine sekiz saat daha çalışıldığını" beyan etmişler, davalı tanıkları ise beyanlarında özetle "iş yerinde günde sekizer saatten üç vardiya olduğunu, davacının sekiz saatten daha fazla çalışmadığını, bir sonraki vardiyada eleman eksikliği olsa bile fazla şoför bulunduğu için davacının fazla çalışma yapmasının gerekmediğini, vardiyası bitenin işyerinden ayrıldığını haftada altı gün çalışıldığını" beyan etmişlerdir. Tanık beyanları dikkate alındığında davalı işyerinde üçlü vardiya sistemi bulunduğu ve yasal kırk beş saati aşan fazla çalışmanın bulunmadığı anlaşılmaktadır. Davacı tanıkları davacının ayda bir kez normal vardiyayı takip eden vardiyada yedibuçuk saat fazla çalışma yaptığını beyan etmiştir. Dosyada mevcut 30.11.2005 tarihli iş sözleşmesinin 10. maddesinde, "işçi işverenin istemesi halinde fazla çalışma yapmayı ve iş kanununda belirtilen fazla çalışma süreleri içindeki fazla çalışma sürelerinin aylık ücretine dahil olduğunu peşinen kabul eder" düzenlemesinin bulunduğu görülmektedir. Sözleşmelerde fazla mesai ücretinin aylık ücrete dahil olarak kabul edildiği durumlarda yıllık ikiyüzyetmiş saat yapılan fazla mesainin aylık ücret kapsamında olduğu kabul edilmektedir. Bu durumda davacının yılda ikiyüzyetmiş saati aşan fazla çalışmasının bulunmadığı anlaşılmakla fazla mesai talebinin reddi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozma sebebidir. Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.