MAHKEMESİ :İş MahkemesiDAVA : Davacı, harcırah alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davalı ... .... avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı İsteminin Özeti:Davacı vekili dava dilekçesinde özetle, davacının Eskişehir ....'de çalışmakta iken 05.10.2009-01.04.2010 tarihleri arasında ...'nde görevlendirildiğini, davacının görev yerinin ... olduğunu, davacıya 6245 sayılı Harcırah Kanunu'nun 14. ve 39. maddelerinin uygulanması gerekirken 49. maddenin uygulanması sebebi ile fark alacağı bulunduğunu beyanla hak kazandığı harcırah alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.Davalı Cevabının Özeti:Davalı ... vekili cevap dilekçesinde özetle; husumet yönünden davanın reddi gerektiğini, davacıya seyyar görev tazminatı ödenmesi sebebi ile görev harcının ödenmesinin mümkün olmadığını, kabul anlamına gelmemek üzere görev harcırahı ödeneceğinin kabul edilmesi halinde aynı dönemler için ödenmiş olan seyyar görev tazminatının hesaplanacak ödemeye esas tutardan düşülmesi gerektiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.Davalı .... vekili 31.05.2013 tarihli duruşmada davacının 05.08.2010 tarihinde müvekkilleri şirketi ibra ettiğini, davanın konusunun kalmadığını savunarak davanın reddini svunmuştur.Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, ...'ın taraf olmaktan çıkarılmasına, dosyaya ibraz edilen bilgi ve belgeler, iş yeri kayıtları, 6245 sayılı Kanun ile Toplu İş Sözleşmesi hükümleri birlikte incelendiğinde seyyar görev tazminatının fiilen gezici olarak görev yapanlara ödenecek türden tazminat olduğu, davacının çalışmasının bu kapsamda değerlendirilemeyeceği ve 05.10.2009-01.04.2010 tarihleri arasında geçici görevli olması nedeni ile 6245 sayılı Kanun'un m. 39 gereğince tam gündelik verilmesi gerektiği anlaşılmakla davacının hak kazandığı harcırah alacağı hüküm altına alınmış, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Temyiz:Kararı davalı .... vekili temyiz etmiştir. Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı ....'nin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-6245 sayılı Kanun'un memuriyet mahalli dışına gönderilenlerin gündeliği başlıklı 39. maddesinde “Resmi bir görevle memuriyet mahalli içinde bir yere gönderilenlere gündelik verilmez. Geçici bir görevle memuriyet mahalli dışındaki bir yere gönderilenlerden, buralarda ve yolda öğle (saat 13:00) ve akşam (saat 19:00) yemeği zamanlarından birini geçirenlere 1/3, ikisini geçirenlere 2/3 oranında ve geceyi de geçirenlere tam gündelik verilir.” düzenlemesi mevcuttur. Aynı kanun 42. maddesinde ise “Geçici bir görev ile başka bir yere gönderilenlere, görev mahalline varış tarihinden itibaren bu Kanuna göre verilen gündelikler: a. Yurtiçinde bir yıllık dönem zarfında aynı yerde, aynı iş için ve aynı şahsa 180 günden fazla verilemez. İlk 90 gün için tam, takibeden 90 gün için 2/3 oranında ödenir. b. Yurtdışında ilk 180 gün tam ve müteakip günler için 2/3 oranında ödenir. Geçici görevlendirmelerde meydana gelecek ara vermeler bu müddetleri veya gündelik miktarını artırmaya neden olamaz.” düzenlemesi bulunmaktadır.Somut olayda davacı 10.07.2001 - 30.09.2010 tarihleri arasında davalı ....'de çalışırken, 05.10.2009-01.04.2010 tarihleri arasında geçici görevlendirme ile ...'nde geçici olarak görevlendirildiği anlaşılmakta olup, davacının Harcırah Kanunu 39. maddeye göre gündeliğe hak kazandığının kabulü doğru ise de, mahkemece dosya kapsamına uygun ve kanaat verici kabul edilen 21.10.2013 tarihli bilirkişi raporunun incelenmesinden, söz konusu kanunun 42. maddesindeki düzenlemeye göre bir hesaplama yapılmayarak 180 günden fazla gündelik hesaplandığı belirlenmiştir. Bu durumda söz konusu madde uyarınca mahkemece yeniden hesaplama yapılması gerekmektedir. Davalının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olup, kararın bozulması gerekmiştir.Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.