Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 1899 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 30415 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :İş Mahkemesi ... DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai, hafta tatili, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili, müvekkilinin davalıya ait belediye denetimli araçta tek şoför olarak 29.10.1998-30.03.2009 döneminde aralıksız çalıştığını, çalıştığı süre boyunca sürece yıllık izin kullanmadığını ve resmi tatil ve dini bayramlarda da çalıştığını, haftada bir gün izin kullandığını ve fazla mesailerin karşılığı ücret ödenmediğini davalı işverenin artık aracı kendisinin kullanacağını belirterek iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız olarak feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin, hafta tatili, genel tatil alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı vekili, davacı ile müvekkilinin arasında iş sözleşmesine bağlı bir çalışma söz konusu olmadığını, davacının.... sigortalısı olup iddia edilen dönemlerde şoför olarak çalışmadığını, müvekkilinin aracını kullanmadığı zamanlarda harçlığını çıkarmak amacıyla kısmi zamanlı olarak dolmuşta çalıştığını, davacı ile davalı arasındaki ilişkin iş hukuka kapsamında değerlendirilemeyeceğinden görevsizlik kararı verilmesi gerektiğini, davacının müvekkilin yanı sıra başka araçlarda da çalıştığını ve çalışırken kaza yaptığını ve davacının işi kendinin bıraktığı için kıdem ve ihbar tazminatını hak etmediğini beyanla davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının 29.10.1998-26.05.2007 tarihleri arası çalışmasına ilişkin taleplerinin dava şartı noksanlığı sebebiyle reddine, bu tarihler dışındaki çalışmaları yönünden talep ettiği kıdem, ihbar, yıllık ücretli izin, fazla mesai, hafta tatili, genel tatil alacaklarının kabulüne karar verilmiştir.Kararı davacı ve davalı vekilleri temyiz etmiştir.1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.2-Davacının 1998-2007 yılları arasındaki çalışmasının esnaf işletmesi kapsamında olduğu şeklindeki kabulde isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak davanın 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 115. maddesine göre dava şartı yokluğundan reddedilmesi ...hususunda 6100 sayılı Kanun'un 115. ve 20. maddeleri birlikte değerlendirildiğinde kanun koyucunun 20. madde ile göreve ilişkin daha özel düzenlemeler getirdiği gözetilmeden bu konuda genel bir düzenleme içeren hükme dayanılarak, anılan döneme ilişkin talebin görevsizlik sebebiyle dava şartı noksanlığından usulden reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde reddi isabetsiz olmuştur.3-6100 sayılı Kanun’un 26. maddesi “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır. Hâkim, dava veya cevap dilekçesinde bildirilen vakıalarla bağlı olup, tarafların bildirmediği vakıaları kendiliğinden inceleyemez ve onları hatırlatabilecek davranışlarda dahi bulunamaz. Tarafların talep sonuçları ile bağlıdır, ondan fazlasına veya başka şeye karar veremez.Dosya içeriğine ve özellikle dava dilekçesine göre davacı vekili açıkça davacının haftanın altı günü çalıştığını belirtmektedir. Hükme esas bilirkişi raporunda ise davacının hafta tatillerinde çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Davacı vekilinin hafta tatili konusunda bildirdiği maddi vakıa bağlayıcı olduğundan, davacının hafta tatillerinde çalıştığı kabul edilerek hafta tatil ücretine karar verilmesi hatalıdır.SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.