Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 18495 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 14270 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :İş MahkemesiDAVA : Davacı, kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili, davacının davalı şirkette 1999 yılı Mart ayı-13.03.2009 arasında çeşitli taşeron firmalar nezdinde iş sözleşmesine bağlı olarak çalıştığını, davacının emekli olarak işten ayrıldığı 13.03.2009 tarihi sonrasında aldığı son aylık ücreti olan 666,00 TL esas alındığında yaklaşık 7.500,00 TL tutarındaki kıdem tazminatının taşeron firma tarafından ödenmediği, ayrıca davacıya davalı işyerinde çalıştığı süre boyunca yıllık izinlerinin kullandırılmadığı belirterek kıdem tazminatı ve yıllık izin alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davalı vekili, davacının davalı şirkette 10.01.2009 tarihli belirsiz süreli iş sözleşmesi ile çalıştığını, daha sonra emekli olduğunu, davacının kıdem tazminat talebini şifahen davalı şirkete yaptığını, gerek eski personel müdürünün emekli olması gerekse taşeron şirketler ile yapılan görüşmeler nedeniyle kısa gecikmeli olsa da davacının yasal haklarının ödendiğini, davacının yıllık izinlerini her zaman kullandığı belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının yıllık izin alacağı bulunup bulunmadığı noktasındadır.Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 2004-2009 yılları arasındaki yıllık izin alacağının hesaplandığı anlaşılmaktadır. Dosya kapsamında davalı işyerine ait davacının imzası bulunan puantaj kayıtlarında davacının yıllık izinli olarak belirtildiği günlerin olduğu sabittir. Bu kayıtlara ilişkin olarak Adli Tıp Kurumundan imza incelemesi sonucu rapor alındığı ve iki ay dışında puantaj kayıtlarındaki imzaların davacıya ait olduğunun belirtildiği anlaşılmaktadır. Mahkemece bu belgeler dikkate alınmadan karar verilmiştir. Hal böyle olunca Adli Tıp Kurumu raporuna göre imzası davacıya ait puantaj kayıtlarında yıllık izin kullandığı belirtilen günlerin belirlenen yıllık izin süresinden mahsup edilmesi gerekli iken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 27.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.