Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 15995 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 4861 - Esas Yıl 2014
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi AVUKAT ... DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili, müvekkilinin 09.08.2000-15.11.2008 döneminde davalı işyerinde kesintisiz olarak çalıştığını, çalışmalarının haftanın 5 günü sabah 08.00-akşam 20.00 saatleri arasında ve cumartesi günleri 08.00-16.00 saatleri arasında sürekli fazla mesai ile gerçekleştiğini, hafta tatilinin sadece pazar günleri kullandırıldığını ve hafta içinde toplam 60 saat ve hafta sonu cumartesi günleri 8 saat çalışan müvekkilinin haftada 26 saat fazla mesai yaptığını ancak fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir . Davalı vekili, öncelikle davacının fazla mesai taleplerinin 5 yıllık zamanaşımı süresine tabi olup davacının işyerinde çalıştığı 09.08.2000-31.12.2000 döneminde günde 8 saat üçlü vardiya sisteminde çalışıp fazla mesai yaptığı aylarda fazla mesai ücretlerinin ödendiğini, haftalık 26 saat fazla çalışma iddiasının yerinde olmadığını, davacıya net maaş haricinde belirli zamanlarda prim adı altında ödemler yapıldığını ve bu nedenle fazla mesai talebinin mümkün olmadığını ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.Mahkemece toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporu dikkate alınarak davacının fazla mesai alacaklarının kısmen kabulüne karar verilmiştir Karar davalı tarafından süresinde temyiz edilmiştir.1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.2-Davacı işçinin fazla mesai yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Fazla mesai çalışması yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen söz konusu alacakların ödendiği varsayılır. Fazla mesai çalışmasının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir.Dosya içeriğinden davacı işçinin, 09.08.2000-15.11.2008 tarihleri arasında davalı işyerinde sevkiyat sorumlusu olarak çalıştığı, mahkemece hükme esas teşkil eden bilirkişi raporunda fazla mesai çalışması ücretlerine ilişkin hesaplamaların işlerin yoğun olduğu nisan ayının başından eylül ayının sonuna kadar geçen altı aylık sürede hafta içi haftanın 5 günü 08.00-20.00 saatleri arasında 12 saat, cumartesi günleri de 08.00-16.00 saatleri arasında 8 saat çalıştığı; sezonun bittiği ekim ayı başından mart ayı sonuna kadar geçen altı aylık sürede hafta içi haftanın 5 günü 08.00-18.00 saatleri arasında 10 saat, cumartesi günleri de 08.00-16.00 saatleri arasında 8 saat çalıştığı belirlenmekle fazla mesai hesaplaması yapılmıştır. Oysaki fazla mesainin belge ile ispat edilemediği, dosyada davacı tanık beyanlarında dahi sayım dönemlerinde saat 20.00'e kadar ve yoğun sezon dönemlerinde haftasonu da haftaiçi gibi çalışmadan söz etmektedirler. Mahkemece tanık beyanlarında geçen sayım dönemleri de belirlenmek suretiyle fazla bir hesaplama yapılması gerekirken söz konusu beyanlar da aşılarak belirleme yapılması ve kararda esas alınması hatalıdır.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.