Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 11958 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 27139 - Esas Yıl 2014
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davacı ve davalı ... avukatları tarafından temyiz edilmiş ise de; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin davalı tarafından 31.12.2012 tarihinde feshedildiğini, ancak kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücretinin ödenmediğini belirterek söz konusu işçilik ve tazminat alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı ... vekili; öncelikle husumet itirazında bulunarak davanın reddini istemiştir.Davalı şirket vekili, davalılar arasındaki hizmet alım sözleşmesi kapsamında ihale süresi sonunda davacının iş sözleşmesinin kendiliğinden sona erdiğini, davacının yıllık izinlerini kullandığını belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz:Kararı davacı ve davalı ... vekilleri temyiz etmiştir.Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Taraflar arasında davacı işçinin yıllık izin ücreti alacağı olup olmadığı noktasında uyuşmazlık vardır.4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır.Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.Sözleşmenin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu sebeple zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.Yıllık izin hakkı Anayasal temeli olan bir dinlenme hakkı olup, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında ücrete dönüşmez ve bu haktan vazgeçilemez. İşçinin iş sözleşmesinin devamı süresinde kullanmadığı yıllık izinlere ait ücreti fesihten önce istemesi mümkün değildir.Dava konusu olayda, alt işverenler arasında iş yeri devri söz konusudur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının tüm hizmet süresi değil, son alt işverende geçen hizmet süresine göre yıllık izin alacağı hesaplanmıştır. Halbuki, dosya içeriğine göre son üç yıldan önceki çalışma döneminde de hak edilen yıllık izin söz konusudur. Bu döneme ilişkin davacının kıdemine göre yıllık izin alacağı hesaplanmalı, dosya kapsamındaki delillere göre bu talep yeniden değerlendirilmelidir. Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya ilgiliye iadesine 30.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.