Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 1146 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 28668 - Esas Yıl 2014
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk MahkemesiDAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı isteminin özeti:Davacı, 01.03.2005'ten itibaren davalı işyerinde özel güvenlik görevlisi olarak çalışmakta olduğunu, davalı işverenden noter kanalıyla haftalık üç saat çalıştırıldığı ve bazı servislerde koruma olarak görevlendirildiği gerekçesi ile fazla mesai ücreti talebinde bulunduğunu, 01.03.2005 tarihinden bugüne kadar personel servislerinde ... ile ... maden ocakları arasında 4 adet piyade tüfeği teslim alınarak servisler için yol emniyeti sağladığını, silahların devir teslim defterinin incelenmesinde görüleceği gibi, yaptığı işin normal mesai saatlerini aştığını belirterek, 01.03.2005-20.07.2012 tarihleri arasındaki fazla mesai ücretinin hüküm altına alınmasını talep etmiştir.Davalı cevabının özeti: Davalı vekili, davacının fazla mesai yapmış ise ücretinin ödendiğini, işçilere sosyal yardım amacıyla yapılan servis hizmetinin mesai süresinden sayılamayacağını, işçiler arasında bulunan güvenlik görevlilerinin ellerine silah verilerek yol emniyetinde görevlendirilmesinin de çalışma süresinden sayılmayacağını belirterek davanın reddini savunmuştur.Mahkeme kararının özeti:Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Temyiz:Karar süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiştir.Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.2-Taraflar arasında, fazla mesai alacağı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.Somut olayda, dosya kapsamından davalı işyerinin mesai saatlerinin, 08.00-16.00, 16.00-24.00 ile 24.00-08.00 saatlerı arasında üçlü vardiya şeklinde olduğu, davacının da diğer personel gibi, davalı işverenin tahsis ettiğı servıs aracında işyerine seyahat ettıği, fakat diğer personelden farklı olarak, davacının yolun belirlı noktalarında yol emniyetini sağlamak için silah ve mühimmatı teslim alarak seyahate devam edıp ışyerine vardığı ve akabinde normal mesaisine başladığı anlaşılmaktadır.Mahkemece, davacının normal mesai süresi içerisinde fazla mesai ücretine hak kazanmadığı ancak normal mesaisine ek olarak fiilen silah teslim alıp diğer işçilerin yol güvenliğini sağladığı, bu nedenle normal mesailerini aşan yol güvenliği hizmeti sebebiyle, fazla mesai ücretine hak kazandığının kabulü doğru ise de, hükme esas alınan ilk bilirkişi raporunda davacının sürekli olarak 08,00-16.00 saatleri arasında gündüz mesaisi yaptığı kabul edilerek, 08.00-16.00 saatleri içindeki silah teslimleri mesai saatleri içierisinde olduğundan hesaplamaya dahil edilmemiştir. Davacı, gece vardiyalarında da çalıştığını ancak gece vardiyalarında silah teslim edilmediğini, vardiya çıkışı olan sabah 08,00 saatinden 08,30 ile 09,00 saatlerine kadar yine yol güvenliğini sağladığını, yine 16,00 da başlayan akşam vardiyasında ise silahını 16,00 saatinden önce teslim almak sureti ile akşam vardiyasına gidildiği esnada yol güvenliğini sağladığını belirterek rapora itiraz etmiştir. Dosyaya sunulan silah devir teslim tutanakları ve davacı itirazı doğrultusunda alınan ek raporda ise ; bu saatler içindeki silah teslimlerinde de nöbet çıkışı olduğu için yol güvenliğinin sağlandığı ve dolayısıyla fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Dosya kapsamındaki delil durumu da dikkate alınarak ek rapordaki hesaplamaya göre fazla mesai alacağının kabulü gerekirken mahkemece ilk bilirkişi raporu üzerinden hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.