Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 10155 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 36195 - Esas Yıl 2013
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla çalışma ve yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davacı ve davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı neden olmadan feshedildiğini belirterek kıdem ihbar tazminatı, fazla mesai ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir. Davalılar davanın reddini savunmuşlardır. Mahkemece bilirkişi hesaplaması doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Karar, davacı ve davalılar tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir. 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının yıllık izin ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı noktasındadır. Yıllık izinlerin kullandırıldığı konusunda ispat yükü işverene ait olup imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlanabilmektedir. Davalı bünyesinde onbir tam yıllık çalışması olan davacının yıllık izinlerini kullandığına dair imzalı izin defteri ve belge sunulamamış olup tüm çalışma dönemi için 182 gün karşılığı izin ücreti alacağı bulunduğu halde, hükme esas alınan raporda maddi hata sonucu 365 gün için hesaplama yapılmıştır. Davacı yıllık izin ücretine ilişkin talebini 182 gün karşılığı izin ücreti alacağının miktarı üzerinden ıslah etmiş ve hüküm kurulmuşsada, raporun davacı açısından ileride sebepsiz zenginleşmeye yol açacak şekilde benimsenmiş olması hatalıdır. Kabule göre de, davacının fazla mesai ücreti alacağı talebi hakkında olumlu veya olumsuz bir hüküm kurulmamış olması; davalı bakanlığın harçtan muaf olduğu gözetilmeden yargılama harcının hangi davalıdan tahsiline karar verildiğinin hükümde açıkça belirtilmemiş olması hatalıdır. SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.03.2015 günü oybirliğiyle karar verildi.