Mahkemesi : Bursa 3.İş MahkemesiTarih : 25.4.2006No : 1269-1467 Davacı davalı işveren nezdinde 15.2.2001-11.3.2004 tarihleri arası sigortalı olduğunun tesbitine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.Dava, davalıya ait işyerinde 15.02.2001-11.03.2004 tarihleri arasında geçen davalı Kurum’a eksik bildirilen çalışmaların tesbiti istemine ilişkindir.Mahkemece, istek tanık sözlerine dayanılarak aynen hüküm altına alınmıştır.Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 79/10. maddesi olan bu tür davalarda, öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yada çalıştıklarının kurumca tesbit edilip edilmediği yöntemince araştırılmalı daha sonra çalışma iddiasının gerçeğe uygunluğu özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olgusu her türlü delille ispatlanabilirse de çalışmanın konusu, sürekli mi kesintili mi olduğu, başlangıç ve bitiş tarihleri ile alınan ücret konularında tanıkların sözleri değerlendirilirken bunların inandırıcılığı üzerinde durulmalı, verdikleri bilgilere nasıl vakıf oldukları, işveren işçi ve işyeriyle ilişkileri bazen uzun yılları kapsayan bilgilerin insan hafızasından yıllarca eksiksiz nasıl taşınabileceği düşünülmeli ve tanıklar buna göre isticvap olunmalı, işyerinin kapsam, kapasite ve niteliği ile bu beyanlar kontrol edilmeli, mümkün oldukça işyerinin müdür, amir, şef gibi görevlileri ve o işyerinde sürekli çalışan öteki kişiler ile gerektiğinde komşu işyerlerinin kayıtlarında yer alan çalışanları dinlenmeli böylece çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak şekilde sağlıklı bir biçimde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 16.6.1999 gün ve 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün ve 2003/21-35-64 ile 10.10.2004 gün ve 2004/21-538 sayılı kararları da bu yöndedir.Yapılan incelemede davalı işverence 15.02.2004-11.03.2004 tarihleri arasında geçen çalışmaları, dönem bordrolarıyla davalı Kurum’a bildirildiği, bildirime uygun olarakta primlerin ödendiği görülmektedir. Ayrıca davacının bu işyerinde 15.02.2004 tarihinde çalışmaya başladığını kendi imzasıyla doğruladığı 11.03.2004 tarihli müfettiş raporundan anlaşılmaktadır. Müfettiş raporları, 506 sayılı Yasa’nın 130.maddesi ve istek konusu dönemde yürürlükte bulunan 1475 sayılı Yasanın 89.maddesi gereğince aksi kanıtlanıncaya kadar geçerli olan güçlü delil niteliğinde olup itibar edilmesi zorunlu belgelerdendir. Mahkemece yapılacak iş; davacının tesbitini istediği sürelerle ilgili olarak davalı işe giriş bildirgesinin verildiği 15.02.2004 tarihinden sonraki kuruma bildirilmeyen süreler yönünden bordroda kayıtlı tanıkların beyanları doğrultusunda kabulüne; davacının bu işyerinde 15.02.2004 tarihinde çalışmaya başladığına dair 22.03.2004 tarihli işe giriş bildirgesi ve bu işe giriş tarihini kendi imzasıyla doğruladığı 11.03.2004 tarihli müfettiş raporunun aksi kanıtlanamadığına göre 01.01.2004 tarihinden önceki sürelere ilişkin talebin ise reddine karar vermekten ibarettir.Mahkemece yukarıda belirtilen maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin sonuca gidilmiş olması usul ve yasaya aykırı olduğundan bozmayı gerektirir. O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı K. Kozmetik A.Ş'ye iadesine, 14.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.