Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 7245 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 25394 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ :İş MahkemesiDavacı, 6283 sayılı intibak yasası hükümlerinin uygulanması gerektiğinin tespitine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi. K A R A RDava, davacının yaşlılık aylığına 6283 sayılı Yasa'nın uygulanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulü ile davacının 6283 sayılı Yasa hükümlerinden yararlanması gerektiğinin tespitine karar verilmiştir.Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacıya 01.02.1999 tarihinden itibaren 506 sayılı Yasa kapsamında yaşlılık aylığı bağlandığı, 09.10.2007 tarihinde tüm sigorta kollarına tabi olarak çalışmak istediğinden yaşlılık aylığının kesilmesini talep ettiği, 15.10.2007 tarihinde işinden ayrılarak ikinci kez yaşlılık aylığı tahsis talebinde bulunduğu, davacıya 01.11.2007 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlandığı, davacının yaşlılık aylığının intabak yasasına göre yeniden hesaplanmasını talep ettiği, davalı Kurumun, davacıya 506 sayılı Yasa'nın 63.maddesine göre aylıkları kesilerek yeniden çalışmaya başlayanların aylıklarının yeniden hesaplanmakla yüksek olanın ödendiği, 01.11.2007 tarihinden itibaren eski aylık ile yeni aylığı arasında yapılan mukayesede yüksek olanın bağlandığı, tahsis talep tarihi 01.01.2000 tarihi sonrası olduğu için intibak işlemlerinden faydalanmasının mümkün olmadığının bildirildiği anlaşılmaktadır.Davanın yasal dayanağını 5510 sayılı Yasa'nın geçici 39.maddesi oluşturmaktadır. Yasakoyucu, intibak yasası olarak bilinen 6283 sayılı Yasa'nın 5.maddesiyle 5510 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 39.maddede, yaşlılık aylıklarının hesaplanmasına ilişkin yasal düzenlemelerden doğan farklılıkların yarattığı adaletsizliğin önüne geçmek amacını taşımaktadır. Geçici 39.maddeye göre; "1-Son tahsis talep tarihi veya ölüm tarihi 2000 yılı Ocak ayı başından önce olup, 506 sayılı Kanunun mülga hükümleri uyarınca gösterge sistemine göre bağlanan malûllük, yaşlılık ve ölüm aylıkları ile bu tarihten önce malûllük veya yaşlılık aylığı almakta iken bu tarihten sonra ölen sigortalıların ölüm aylıkları, bu madde hükümlerine göre yeniden hesaplanır.2- Aylıkların hesaplanmasında, 506 sayılı Kanunun mülga maddeleri uyarınca hazırlanan ve 1999 yılı Aralık ayında yürürlükte bulunan gösterge veya üst gösterge tablosundan sigortalı için tespit edilmiş olan mevcut gösterge rakamı ile aynı dönemde yürürlükte bulunan memur aylık katsayısı esas alınır." Yasa hükmünden de açıkça anlaşılacağı üzere, geçici 39.madde uyarınca davacının yaşlılık aylığının yeniden hesaplanabilmesi için son tahsis talep tarihinin 2000 yılı Ocak ayı başından önce olması gerekmektedir. Somut olayda, davacının son tahsis talep tarihi 15.10.2007 tarihi olduğundan, geçici 39.madde hükmünden yararlanamayacağı anlaşılmaktadır. Bu sebeple davanın kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma sebebidir.O halde davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 06/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.