MAHKEMESİ : Ankara 9. İş MahkemesiTARİHİ : 04/07/2013NUMARASI : 2012/205-2013/560Davacı, davalı işverenin E. Şeker Fabikasındaki çalışmaları kapsamında itibari hizmet süresinin tespiti ve sigortalılık sürelerine eklenmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.Hükmün davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi. K A R A RDava, davacının davalı işverenin E. Şeker Fabrikasındaki çalışmaları kapsamında itibari hizmet süresinin tespiti ve sigortalılık sürelerine eklenmesi istemine ilişkindir.Mahkeme, kararında belirtilen gerekçelerle 13.10.1987 ile 1.10.2008 tarihleri arasında davanın kabulüne karar vermiştir.Dosyadaki kayıt ve belgelerden; Davacının davalı E. Şeker Fabrikasında, geçici işçi olarak 13.10.1987 tarihinden itibaren çalıştığı, 13.10.1987-30.12.1996 tarihleri arasındaki dönemlerde laboratuar bölümünde, 12.8.1997-8.9.1997 tarihleri arasında inşaat bölümünde, 13.9.1997-24.1.1998 tarihleri arasındaki dönemlerde tekrar laboratuar bölümünde, 10.8.1996-26.8.1998 tarihleri arasında inşaat bölümünde, 5.9.1998-12.1.2007 tarihleri arasında laboratuar bölümünde, 5.3.2007-2.7.2007 tarihleri arasında park-bahçe-meydan bölümünde, 19.9.2007-14.12.2009 tarihleri arasında laboratuar bölümünde geçen çalışmaları olduğu ve çalışmaya devam ettiği, mahkemece, davalı işverenin E.Şeker Fabrikasındaki çalışmaları nedeniyle itibari hizmet süresinden yararlanma istemli emsal davalarda düzenlenen keşif tutanakları ile bilirkişi raporlarını değerlendiren bilirkişi raporunu esas alarak, davacının hiçbir çalışması ayırt edilmeden, 13.10.1987– 01.10.2008 tarihleri arasındaki çalışmalar yönünden davanın kabulüne dair hüküm kurulmuştur. Mahkemece, itibari hizmet süresinden faydalanma şartlarının irdelenmesinde, laboratuar bölümündeki çalışmaların kabulünde bir isabetsizlik bulunmamaktadır, ancak bilirkişi raporu ile emsal dava dosyalarındaki bilirkişi raporları ve keşifler değerlendirildiğinde, inşaat bölümü ile ilgili herhangi bir tespit yapılmadığından, inşaat bölümündeki çalışmaların 506 sayılı Yasanın Ek 5. maddesi kapsamında belirtilen koşulları taşımadığı anlaşılmıştır. O nedenle davacının,park-bahçe-inşaat bölümündeki hangi tarihler arasında hangi işi yaptığının dökümlü olarak bildirilmesi için davalı işverenden bilgi istenmeli, gerekirse davacının çalıştığı inşaat bölümündeki çalışma koşullarının belirlenmesi için mahallinde uzman bilirkişiler aracılığı ile keşif yapılmalı, davacının gördüğü işin türü ve niteliği, kapsamı, diğer bir anlatımla yaptığı işin geçtiği yerin sözü edilen olumsuz fiziksel dış etkenlere maruz kalan yerlerden olup olmadığı, açık ve kesin biçimde ortaya konulmalı, ilgili madde hükmüne göre sınırlı olarak sayılan iş kolunda çalışanların itibari hizmet süresinden yararlanabileceği de gözetilerek denetlemeye elverişli, çelişkiden uzak olarak düzenlenecek rapora göre karar verilmelidir. Mahkemece, açıklanan bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmaksızın eksik araştırma ve incelemeye karar verilmiş olması, usule ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir. Kabule göre ise; Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297. maddesinin (2). fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükmü öngörülmüş olup, 506 sayılı Yasanın Ek 5. maddesinin 3. fıkrasının “… Fiilen çalışılmış güne eklenecek itibari hizmet günü sayısının bulunmasında (Çalışılan gün sayısı x 0,25) formülü uygulanır.” hükmü gereği, kurulan hükümde, kabul edilen dönemler yönünden işveren tarafından bildirilen çalışma gün sayısı ve buna isabet eden itibari hizmet gün sayısının açık ve net olarak belirtilmemesi(inşaat-meydan-park-bahçe dışlanarak); Usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir. O halde, davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli hüküm bozulmalıdır.SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan Türkiye Şeker Fabrikaları A.Ş'ne iadesine, 04.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.