MAHKEMESİ : İş MahkemesiDavacı, Mahkemenin 13/12/2012 tarihli kararında "yurtdışındaki çalışmalarının 3201 sayılı Yasa ile borçlanmasının tespitine" şeklinde karar verildiğini, ancak ev kadını olduğu için verilen kararın uygulanamaması nedeniyle hüküm fıkrasının "davacının 02/04/2011 tarihine kadar yurtdışındaki çalışmalarının veya ev kadını olarak geçen sürelerinin 3201 sayılı Yasa ile borçlanmasının tespitine" şeklinde kararın tavzihen düzeltilmesini istemiştir.Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde tavzih talebinin kabulüne karar vermiştir.Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi. K A R A R1.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine, 2.Davacı tavzih talep etmiştir.Mahkemece, tavzih isteminin kabulüne karar verilmiştir.Davacı B.. K.. tarafından açılan dava sonucunda Bakırköy 2.İş Mahkemesinin 13.12.2012 tarih ve 2011/455 – 2012/866 E. K. Sayılı kararı ile "Davanın kabulü ile davacının 02/04/2001 tarihine kadar yurt dışındaki çalışmalarının 3201 sayılı yasa ile borçlanmasının tespitine" karar verildiği ve bu kararın Yargıtay 21.Hukuk Dairesinin 11.07.2013 tarih ve 2013/4284-14903 E.K. Sayılı kararı ile onandığı, davacı vekilinin 09.04.2014 tarihinde sunduğu tavzih dilekçesi ile anılan gerekçeli kararın birinci bendinin "Davacının 02.04.2011 tarihine kadar yurt dışındaki çalışmalarının veya ev kadını olarak geçen süreleri 3201 sayılı Yasa ile borçlanmasının tespitine" veya "Borçlanma hakkının ev kadını olarak geçen süreleri de kapsadığına" dair şerh verilerek tavzihine karar verilmesinin talep edildiği, mahkemece 17.10.2014 tarihli karar ile "Davacı B.. K..'ın 02/04/2011 tarihine kadar ki yurt dışındaki sürelerinin 3201 sayılı yasa kapsamında borçlanması hususunun TESPİTİNE tashihen karar verilmesine" karar verildiği anlaşılmaktadır.Somut olayda, mahkemece verilen 17.10.2014 tarihli tavzih kararı ile taraflara tanınan hak ve yükümlülüklerin değiştirilmesi HMK'nın 305/2 maddesine aykırı olup bozma nedenidir.Öte yandan, mahkemenin 13.12.2012 tarih ve 2011/455 – 2012/866 E. K. Sayılı kararı Yargıtay 21.Hukuk Dairesinin 11.07.2013 tarih ve 2013/4284-14903 E.K. Sayılı kararı ile onanmış olup Yargıtay ilamına karşı maddi hata başvurusu yapılmadığından onama kararı ile kesinleşen karar yönünden tavzih kararı verilemez. Kabule göre, mahkemece kısa kararda 02.04.2001 tarihine kadarki sürenin borçlanılması yönünde karar verildiği halde gerekçeli tavzih kararında 02.04.2011 tarihine kadarki sürenin borçlanılması yönünde karar verilmesi suretiyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılması da doğru değildir.O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve 17.10.2014 tarihli tavzih kararı bozulmalıdır.SONUÇ: 17.10.2014 tarihli tavzih kararının yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 15/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.