Davacı, 2.000.000.000 TL. tedavi giderinin başvuru tarihinden itibaren yürütülecek yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir. Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi. Davacı sigortalının hastalığı nedeni ile özel hastanede yaptığı tedavi giderlerinin yasal faizi ile birlikte davalı Kurumdan tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece Sağlık Bakanlığı hastaneleri tarifeleri uyarınca bulunacak miktar üzerinden ödeme yapılacağı düşüncesi ile İ Vatan Hastanesinden gelen yetersiz cevaba göre hüküm kurması doğru olmamıştır. Somut olayda, davacının beyin kanaması sonucu acilen Ö hastanesine kaldırıldığı ve bu hastanede tedavi gördüğü dosyadaki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır. Davalı Kurumca anılan hastanenin 21.8.2001 tarihli yazısında davacının yoğun bakım ve takibinin gerekli olduğu, doktor ve hemşiresi olan donanımlı ambulansla M Devlet Hastanesine sevkinin yapılabileceğinin belirtilmesine rağmen sevki kabul etmediği gerekçesiyle ödeme yapılmamış ise de sosyal güvenlik işlemleri yönetmeliğinin 57. maddesinin b bendinde tedavinin sevk olmaksızın özel sağlık tesislerinde yapılmış olması halinde Kurum sağlık kuruluşlarında uygulanan ücret tarifelerine göre hesaplanacak tedavi giderinin ödenmesi öngörülmüştür. Bu durumda mahkemece yapılacak iş; SSK sağlık kuruluşlarında uygulanan ücret tarifeleri getirildikten sonra bir eczacı, bir tıp doktoru, bir hukukçudan oluşacak üç kişilik bilirkişi heyetine tevdi edilip, davacıya ödenmiş olan miktarda dikkate alınarak ödenmesi gereken sağlık gideri miktarının tespit edilmesi suretiyle varılacak sonuç uyarınca bir karar vermekten ibarettir. Mahkemece yukarıda belirtilen esaslar çerçevesinde inceleme yapılmaksızın yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir. O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır. SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 29.12.2004 gününde oybirliğiyle karar verildi.