Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 9913 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 23895 - Esas Yıl 2012
MAHKEMESİ :Kilis Asliye Hukuk (Aile) MahkemesiTARİHİ :10.04.2012NUMARASI :Esas no:2010/523 Karar no:2012/374Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı (kadın) tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:1-Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davalının, eşinin tedavisiyle ilgilenmediği, "istemediğini" söyleyerek davacıyı baba evine gönderdiği anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya (TMK.md. 166/1)karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır.2-Davacı, boşanma davasına ilişkin dava dilekçesinde, evlenme sırasında kendisine takılan ziynet eşyalarının davalı tarafından hastaneye giderken elinden alındığı ve geri verilmediğini ileri sürerek bedelleri tutarının davalıdan tahsiline karar verilmesini de talep etmiş, bu taleple ilgili nispi peşin harcı da yatırmıştır. Davacının bu talebi hakkında toplanan deliller değerlendirilerek olumlu veya olumsuz bir hüküm kurulması gerekirken, bu hususun nazara alınmaması doğru bulunmamıştır. SONUÇ.Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.