Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 9907 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 24489 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ :Aile MahkemesiDAVA TÜRÜ : BoşanmaTaraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:Boşanma veya ayrılık davaları, eşlerden birinin yerleşim yerinde açılabileceği gibi, davadan önce son defa altı aydan beri birlikte oturdukları yer mahkemesinde de açılabilir (TMK.md.l68). Tercih hakkı davayı açana aittir. Yerleşim yeri bir kimsenin sürekli kalma niyetiyle oturduğu yerdir (TMK.md.19/1). Davacının yerleşim yeriyle ilgili olarak ... Müdürlüğünden alınan 02.07.2013 tarihli nüfus kaydında yerleşim yerinin ... olduğu anlaşılmaktadır. Dava ise bu tarihten sonra 19.07.2013 tarihinde açılmıştır. 5490 sayılı Nüfus Hizmetleri Kanununun 50/2 ve bu kanuna dayanılarak çıkartılan 15.08.2007 tarihinde yürürlüğe konulmuş bulunan Adres Kayıt Sistemi Yönetmeliğinin 13/1. maddesi gereğince yerleşim yeri adreslerinin tutulmasında kişilerin yazılı beyanı esas alınır. Adres beyan formundaki bildirimler aksi sabit oluncaya kadar geçerlidir. Davacı, dava tarihinden önce kendi yerleşim yerinin İstanbul olduğunu beyan ettiği ve bu beyan aile kütüğüne yazıldığına göre, yerleşim yeri artık ...'dur. Davacının adres beyan formundaki beyanının kötü niyete dayalı olduğuna ilişkin bir delil getirilememiştir. O halde yetkisizlik itirazının reddiyle işin esasının incelenmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru bulunmamıştır. SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi.