MAHKEMESİ :Ankara 8.Aile MahkemesiTARİHİ :24.06.2013NUMARASI :Esas no:2011/958 Karar no:2013/876Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı (kadın) tarafından, kocanın boşanma davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminat taleplerinin reddi yönünden; davalı- davacı (koca) tarafından ise kadının boşanma davasının kabulü, kusur belirlemesi ve tazminat taleplerinin reddi yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 18.04.2014 günü duruşmalı temyiz eden davacı-davalı H.. Ö.. ile vekili Av.S. Ş.. ve karşı taraf temyiz eden davalı-davacı M.. Ö.. vekili Av. E.. E... geldiler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:1-Mahkemece, “tarafların eşit kusurlu davranışlarıyla evlilik birliğinin temelinden sarsıldığı, her ikisinin de dava açmakta haklı olduğu" kabul edilerek tarafların boşanmalarına karar verilmiştir. Mahkemenin taraflara yüklediği ve gerçekleşen kusurlu davranışlarının yanında davalı davacı kocanın eşine fiziksel şiddet uyguladığı da anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu duruma göre, davalı-davacı koca ağır kusurlu ise de, kadın da az da olsa kusurlu olup, kendisi de boşanmayı talep ettiğine göre, kocanın boşanma davasına itirazı hakkın kötüye kullanılması niteliğindedir. Evlilik birliğinin devamında kadın bakımından korunmaya değer bir yarar kalmamış, Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi şartları kocanın davası yönünden gerçekleşmiştir. Bu sebeple kocanın boşanma davasının kabulü bu bakımdan sonucu itibarıyla doğru bulunmuş, kadının bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile boşanma hükmünün kusura ilişkin gerekçesi değiştirilmek suretiyle onanmasına (HUMK md. 438/son) karar vermek gerekmiş ve davalı-davacı kocanın tüm, davacı- davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları da yersiz bulunmuştur.2-Yukarıda belirtilen olaylara göre, boşanmaya neden olan olaylarda davalı-davacı kocanın daha fazla kusurlu olduğu anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanununun 174/1-2. maddesi koşulları kadın yararına oluşmuştur. Bu duruma göre davacı-davalı kadın yararına uygun miktarlarda maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, tarafların eşit kusurlu oldukları gerekçesiyle kadının tazminat isteklerinin reddi doğru bulunmamıştır.SONUÇ: Temyiz olunan hükmün, yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple kusur belirlemesi ve bu kusur belirlemesine bağlı olarak davacı- davalı kadının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddi yönünden BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer yönlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple boşanma hükmünün gerekçesi değiştirilmek suretiyle ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 1100.00 TL. vekalet ücretinin Muzaffer'den alınıp Hafize'ye verilmesine, aşağıda yazılı harcın Muzaffer'e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 119.00 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcını yatıran Hafize'e geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.