MAHKEMESİ :Ankara 11. Aile MahkemesiTARİHİ :02.14.2013NUMARASI :Esas no:2010/1782 Karar no:2013/414 Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı-karşı davalı (koca) tarafından kadının boşanma davasının kabulü, kusur belirlemesi, manevi tazminat talebinin reddi, kadın lehine hükmolunan tazminatlar ve ziynetler yönünden; davalı-karşı davacı (kadın) tarafından ise kocanın boşanma davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminatların ve nafakaların miktarları, tedbir nafakası ile kişisel ilişkinin süresi yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 15.04.2014 günü temyiz eden davacı-karşı davalı M.. P.. ile vekili Av. H.R.. E. geldiler. Karşı taraf temyiz eden davalı-karşı davacı Ş..P..le vekilleri gelmediler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü: 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir. 2-Boşanma veya ayrılık davası a??ılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına (TMK. md. 186/1) geçimine, (TMK md. 185/3) malların yönetimine (TMK.m. 223, 242, 244, 262, 263, 264, 267, 215) ve çocukların bakım ve korunmasına (TMK.m. 185/2) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden (resen) almak zorundadır (TMK.m. 169). Davalı-davacı kadının 06.06.2011-26.03.2013 tarihleri arasında doğum nedeniyle ücretsiz izin kullandığı analaşılmaktadır. O halde; Türk Medeni Kanununun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek bu tarihler arasında davalı-karşı davacı kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, bu husus nazara alınmadan, kadının tedbir nafakası talebinin tamamen reddine karar verilmesi doğru bulunmamıştır. 3-Davalı-karşı davacı (kadın) ziynet alacağına yönelik iddiasını gösterdiği delillerle kanıtlayamamıştır. Ancak, kadın yemin deliline dayandığı halde, kadına yemin tekif etme hakkı hatırlatılmamıştır. Davalı-davacı kadına ziynet alacağı istemiyle ilgili olarak yemin teklif etme hakkı bulunduğu hatırlatılarak, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 225 ve devamı maddelerindeki yeminle ilgili usul işlemleri yerine getirilip, gerçekleşen sonucu uyarınca karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olmuştur. SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 3.bentte gösterilen sebeple davacı-davalı koca yararına, 2. bentte gösterilen sebeple ise davalı-davacı kadın yararına BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 1100.00 TL. vekalet ücretinin Şüle'den alınıp duruşmaya gelen Mehmet'e verilmesine, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere (3.) bentteki bozmanın gerekçesinde oyçokluğuyla sonucunda ve diğer yönlerden oybirliğiyle karar verildi.