Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 870 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 19106 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Erzurum Aile MahkemesiTARİHİ :23.05.2013 NUMARASI :Esas no:2012/390 Karar no:2013/433 Taraflar arasındaki "boşanma" ve bağımsız olarak açıkan "tedbir nafakasının artırılması" davalarının birleştirilerek yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (koca) tarafından boşanma davasının reddi, kadın lehine hükmedilen ziynet alacağı ve nafaka yönünden; davalı (kadın) tarafından ise boşanma davasının reddi ve ziynet talebinin kısmen reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü: 1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle Türk Medeni Kanununun 166/3. maddesinde düzenlenen anlaşmalı boşanma koşulları gerçekleşmedikçe davalı-davacının boşanmayı kabulünün hukuki sonuç doğurmayacağına (TMK md. 184/3) göre davalı-davacı kadının tüm, davacı-davalı kocanın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir. 2-Davalı-davacı kadın cevap dilekçesi ile ziynet alacağı talebinde bulunmuştur. Kadının ziynetler yönünden harcı verilerek usulüne uygun açılmış bir dava ve karşı davası bulunmamaktadır. Mahkemece bu talep yönünden karar verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı görülmüş ve bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, adli müzaheretten yararlanması sebebiyle başlangıçta alınmamış olan aşağıda yazılı ilam harcı ile temyiz başvuru harcının temyiz eden Vildan'dan alınmasına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Ekrem'e geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.