MAHKEMESİ :Üsküdar l. Aile MahkemesiTARİHİ :26.05.2009NUMARASI :Esas no:2008/14 Karar no:2009/318Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hükmün temyizen mürafaa icrası suretiyle tetkiki istenilmekle duruşma için tayin olunan 17.05.2011 günü duruşmalı temyiz eden davalı-davacı S. D. vekili Av. M. R. T. ve karşı taraf temyiz Eden davacı-davalı H. D. vekili Av. M..G. geldi. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.1-Toplanan delillerden, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına neden olan olaylarda, davacı-davalı kadının güven sarsıcı davranışlarına karşılık, eşine hakaret eden ve fiziksel şiddet uygulayan davalı-davacı kocanın daha ağır kusurlu bulunduğunun, kocanın boşanma davası yönünden, Türk Medeni Kanunu 166/2. madde koşullarının oluştuğunun anlaşılmasına göre davalı-davacı kocanın tüm, davacı-davalı kadının aşağıdaki bentler kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir. 2-Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK.md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir. 3-Türk Medeni Kanununun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen kadının ağır ya da eşit kusurlu olmadığı, bu olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. md.4 BK. md. 42,43,44,49) dikkate alınarak kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir. SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, temyize konu diğer bölümlerinin yukarıda 1.bentte gösterilen nedenlerle ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 825.00 TL. vekalet ücretinin S.'dan alınıp H.'ya verilmesine, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden S.'a yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna, 67.20 TL.temyiz başvurma harcı yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcın yatıran H.'ya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.