MAHKEMESİ :Salihli 2. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi TARİHİ :7.4.2011NUMARASI :Esas no:2010/934 Karar no:2011/236Taraflar arasındaki boşanma ve karşı boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, kocanın boşanma davası ile kusur ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı-davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan manevi tazminata yönelik temyiz itirazları yersizdir.2-Toplanan delillerden davacı-davalı kocanın, "ben hayatımı yaşayacağım" diyerek eşini babaevine bıraktığı, birlikte yaşamaktan kaçınmak suretiyle birlik görevlerini ihlal ettiği, kadının aynı mahkemenin 22.07.2010 gün ve 2010/261-567 esas ve karar sayılı ilamıyla "ayrı yaşamada haklı" bulunarak lehine Türk Medeni Kanununun 197. maddesi uyarınca tedbir nafakasına hükmedildiği anlaşılmaktadır. Mahkemece kadına kusur olarak atfedilen olaylar boşanma sebebi olarak kabul edilebilecek nitelikte değildir. Bu durumda evlilik birliğinin temelinden sarsılmasını gerektiren olaylarda kusur tamamen davacı-davalı kocadadır. Öyleyse davacı-davalı kocanın açtığı boşanma davasının reddine karar vermek gerekirken; kabulüne hükmedilmesi isabetsiz olmuş; bozmayı gerektirmiştir.3-Yukarıda 2. bentte açıklandığı gibi kusur tamamen kocadadır. Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK.md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak davalı-davacı kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir. SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2 ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle davacı-davalı kocanın davasının kabulüne karar verilmesi ve davalı-davacı kadının maddi tazminat talebinin reddine ilişkin bölümünün BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu manevi tazminat talebinin reddine dair bölümünün ise yukarıda 1. bentte açıklanan sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.