Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 6697 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 23649 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :İstanbul Anadolu 15. Aile MahkemesiTARİHİ :12.02.2013NUMARASI :Esas no:2012/127 Karar no:2013/114 Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (kadın) tarafından tazminatların miktarı ve ziynet eşyaları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü: 1-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK.md.174/1) ve manevi (TMK .md. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır. 2- Davacı kadın, dava dilekçesinde ziynet eşyalarının iadesini talep etmiştir. İstek boşanmanın fer’i (eki) olan maddi tazminat kapsamında olmayıp, bağımsız bir talep olarak ayrı harca tabidir. Başvurma harcı, dava dilekçesindeki bütün talepleri kapsadığından yeniden başvuru harcı alınması gerekmez. Ancak, talebin niteliğine göre alınması gerekli nispi peşin harcın Harçlar Kanununun 30 - 32. maddeleri uyarınca tamamlanması için davacı kadına süre verilmesi, tamamlandığı takdirde işin esasına girilmesi, tamamlanmadığı takdirde ise anılan Kanunun 30. maddesinde gösterilen usulde işlem yapılması gerekirken, davacının bu talebi hakkında bir karar verilmemiş olması doğru görülmemiştir. SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 1 ve 2. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.