Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 6624 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 20537 - Esas Yıl 2012





MAHKEMESİ :Uşak Aile MahkemesiTARİHİ :18.05.2012 NUMARASI :Esas no:2011/945 Karar no:2012/634Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-davacı (koca) tarafından; kadının boşanma davasının kabulü, kusur belirlemesi, manevi tazminat isteğinin reddi, velayetler ve iştirak nafakaları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:1-Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden, davacı-davalı kadının eşine fiziksel şiddet uyguladığı, hakaret ettiği, başka erkekle kaçıp birlikte yaşayarak sadakat yükümlüğüne aykırı davrandığı; davalı-davacı kocanın ise eşine fiziksel şiddet uyguladığı, hakaret ettiği ve birlik görevlerini yerine getirmediği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebebiyet veren olaylarda iki taraf da kusurlu olmakla birlikte; davacı-davalı kadının daha ziyade kusurlu olduğunun; gelişen bu olaylar karşısında, evliliğin devamında korunmaya değer yarar kalmadığının ve kadının davası yönünden Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesindeki boşanma koşullarının gerçekleşmiş olduğunun kabulü gerekir. Durum böyle iken yerel mahkemece tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi doğru değil ise de; davacı-davalı kadının davasında verilen boşanma kararı sonucu itibariyle doğru olduğundan davalı-davacı kocanın davacı-davalı kadının boşanma davasının kabulüne dair temyiz itirazlarının reddi ile boşanmaya ilişkin hükmün gerekçesi değiştirilmek suretiyle onanmasına karar verilmesi gerekmiş (HUMK md.438/son) ve davalı-davacı kocanın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.2-Yukarıda birinci bentte gösterilen sebeple boşanmada davacı-davalı kadın daha ağır kusurlu olduğuna göre boşanma yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan davalı-davacı koca yararına tarafların gerçekleşen ekonomik ve sosyal durumları ile kusur dereceleri dikkate alınarak uygun miktarda manevi (TMK.m. 174/2) tazminat takdiri gerekirken, davalı-davacı kocanın bu isteğinin reddedilmesi doğru olmamıştır. SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple davalı-davacı kocanın reddilen manevi tazminat isteği yönünden BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple boşanma kararının kusura ilişkin gerekçesi değiştirilmek suretiyle ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.