MAHKEMESİ :İzmir 10. Aile Mahkemesi TARİHİ :22.2.2011NUMARASI :Esas no:2010/373 Karar no:2011/210Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı davafından müşterek çocuk Tugay'ın velayetiyle ilgili düzenleme yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:Mahkemece, boşanma veya ayrılığa karar verilirken; tarafların müşterek çocuklarının velayetinin düzenlenmesi zorunlu olup, hakim bu halde velayeti askıda bırakamaz (TMK.m.182/1, 336/son). Çocuğun koruma altına alınmış olması, velayete ilişkin düzenleme yapılması gereğini ortadan kaldırmaz. Mahkemece, tarafların müşterek çocuklarından 1995 doğumlu Tuğçe'nin velayeti anneye verilmiş, 24.1.1997 doğumlu Tugay'ın velayetinin anneye verilmesi yönündeki isteğin reddine, aynı çocuğun velayetinin babaya verilmesine de yer olmadığına karar verilmiş, gerekçe olarak, "adı geçen çocuğun otistik olup %80 oranında özürlü olduğu, annenin çocukları ile ilgilenmediği, çocukları yalnız başına bırakarak her türlü riske açık bıraktığı, çocuğun bakım merkezinde kalmasının yararına olacağı, bu sebeple annenin bu çocuğun velayetine ilişkin talebinin reddedildiği, babanın da çocuğun velayetini almaya yeterli olmadığı" gösterilmiştir. 1997 doğumlu Tugay'ın otistik ve %80 özürlü olduğu doğrudur. Bu çocuk hakkında 5395 sayılı Kanuna göre alınmış olan bakım tedbiri, anneye herhangi bir tebligat yapılmadan alınmıştır. Kaldı ki bu tedbirin uygulanması da velayetin düzenlemesini engellemez. Anne bu çocuğun velayetini istemektedir. Alınan uzman raporunda da velayetin anneye verilmesinde sakınca olmadığı bildirilmiştir. Öyleyse Tugay'ın velayetinin de annesine verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru bulunmamıştır.SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.