Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 4589 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 2983 - Esas Yıl 2015
MAHKEMESİ :İstanbul 17. Aile MahkemesiTARİHİ :24.12.2013NUMARASI :Esas no:2012/587 Karar no:2013/863Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı tarafından 25.12.2014 tarihli ek karar ve 24.12.2013 tarihli asıl karar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:1- Dosya kapsamından davalı erkek eşe, temyiz giderlerini posta yolu ile yada mahkeme veznesine yatırmasına dair muhtıranın 25.02.2014 tarihinde tebliğ edildiği, davalı erkek eşin 26.02.2014 tarihinde temyiz giderini posta yolu ile Ankara ilinde yatırdığı ve buna ilişkin dekontun da dosyaya ibraz edildiği, bu sebeple temyizin süresinde olduğu anlaşılmakla, davalının temyiz talebinin süresinde olmadığından reddine ilişkin 25.12.2014 tarihli ek karara yönelik temyiz talebinin kabulüne, 25.12.2014 tarihli ek kararın kaldırılmasına ve dosyanın esastan incelemeye alınmasına karar verildi.2- Asıl karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkek eşin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir. b-Davalı erkek eş, davacı kadın eşin.......... Anonim Şirketinde çalıştığını bildirmiş, mahkemece yapılan Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarının sorgulaması sonucunda davacı kadın eşin aktif olarak çalıştığı tespit edildiği halde bu hususta bir araştırma yapılmadan davacı kadın eş yararına yoksulluk nafakasına hükmedilmiştir. Mahkemece davacı kadın eşin çalışıp çalışmadığı, geçimine yeterli düzenli ve sürekli bir gelirinin bulunup bulunmadığı, işten ayrılmış ise çalışmakta olduğu işinden kendi isteği ile ayrılıp ayrılmadığı tespit edilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde yoksulluk nafakası talebinin kısmen kabulüne karar verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ:Mahkemenin 25.12.2014 tarihli ek kararının yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple KALDIRILMASINA, gerekçeli karara yönelik temyiz itirazlarına gelince; hükmün yukarıda 2/b bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.