Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 4515 - Karar Yıl 2011 / Esas No : 3382 - Esas Yıl 2010
MAHKEMESİ :Ankara 7. Aile MahkemesiTARİHİ :28.12.2009NUMARASI :Esas no:2009/37 Karar no:2009/1611Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm her iki dava yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.1-Toplanan delillerle davalı-davacı kadının evin kilidini değiştirip kocasını eve almadığı anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı-davalı koca dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, davacı-davalının davasının kabulü ile boşanmaya (TMK.md. 166/1)karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır.2-Toplanan delillerden davalı-davacı kadın ayrı yaşamakta haklı olduğunu kanıtlayamamıştır. Davalı-davacı kadın için kocanın açtığı boşanma davası nedeniyle tedbir nafakası verilmesi gerekirken; davalı-davacı kadının Türk Medeni Kanununun 197. maddesi uyarınca açtığı birleşen nafaka davasının kabulüne karar verilmesi isabetsiz olup; bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 1. ve 2. bentlerde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.