Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 4289 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 19739 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ :Çorum 2. Aile MahkemesiTARİHİ :06.03.2014NUMARASI :Esas no:2013/246 Karar no:2014/132Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı kadın eş tarafından boşanma ve çeyiz eşyasına ilişkin taleplerinin reddi yönünden, davalı erkek eş tarafından ise ziynet alacağı ile tedbir nafakası yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:1-Davacı kadın eşin temyiz dilekçesi davalıya 04.06.2014 tarihinde tebliğ edilmiş; davalı 16.06.2014 tarihinde katılma yoluyla temyiz talebinde bulunmuştur. Mahkemece, 15.07.2014 tarihli ek kararla katılma yoluyla temyiz talebinin yasal süresi içinde olmadığı gerekçesiyle (HUMK m. 432) reddine karar verilmiş ise de, 10 günlük yasal sürenin son günü olan 14.06.2014 tarihi Cumartesi günü olduğundan davalının 16.06.2014 tarihindeki katılma yoluyla temyiz talebinin yasal süresinde olduğunun kabulü gerekir. Açıklanan bu nedenle mahkemenin 15.07.2014 tarihli ek kararının kaldırılmasına karar vermek gerekmiştir.2-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkek eşin tüm, davacı kadın eşin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.3-Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davalı erkek eşin sürekli olarak davacının ailesine "gelin kızınızı alın" dediği, birlikte yaşamaktan kaçındığı ve evlilik birliğinin kendisine yüklediği yükümlülükleri yerine getirmediği ve ailesinin evlilik birliğine yönelik müdahalesine tepki göstermediği anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya (TMK md. 166/1) karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır.SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 3. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 123.60 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.