MAHKEMESİ :Ankara 1. Aile MahkemesiTARİHİ :22.11.2012 NUMARASI :Esas no:2010/392 Karar no:2012/1545Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:Mahkemece, 4.4.2012 tarihli rapor esas alınarak babanın çocukla kişisel ilişki hakkı kaldırılmıştır. Hükme esas alınan bu rapor, davacı anneden elde edilen bilgilere ve daha önceki klinik başvurularında çocuğun anlatımlarına dayanılarak hazırlanmıştır. Sözü edilen bu raporda "çocuğun yaşı ve gelişim düzeyi göz önünde bulundurulduğunda olası bir istismar olayında kendisini koruyup savunamayacağı, babası ile ilişki kurmasının hali hazırda riskli olduğu ve ruh sağlığının olumsuz etkilenebileceği kanaatine varıldığı" açıklanmıştır. Bundan sonra Gazi Üniversitesi Çocuk Koruma, Araştırma ve Uygulama Merkezince verilen 3.10.2012 tarihli, çocukla yapılan ve CD'ye kaydedilen görüşmeyi esas alan raporda: "çocuğun babasının cinsel istismarına uğradığına ilişkin bir kanı oluşmadığı, kişisel ilişki hususunda kesin bir karar verilebilmesi için çocuğun 1.3.2010 tarihinden itibaren izlendiği, çocuk psikiyatristi kliniğince yapılan izlenimler sonucunda oluşturulan kanaatin göz önünde bulundurulmasının yararlı olacağı" ifade edilmiş; bunun üzerine çocuğu 1.3.2010 tarihinden beri izleyen çocuk psikiyatristi F. Y. duruşmaya çağrılarak ifadesine başvurulmuştur. Adı geçen psikiyatrist, 24.1.2012 tarihli beyanında ise; "çocuğun tedavisi süresince çocukla ve annesi ile görüştüğünü, baba ile görüşülmediğini, çocuğun baba ile şahsi ilişki konusunda baba ile görüşülerek kurul kararıyla karar verilebileceğini" ifade etmiştir. Daha önce Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Koruma Birimi tarafından düzenlenen 1.3.2010 tarihli raporda, "çocuğun babası tarafından cinsel istismara maruz bırakıldığına ilişkin ciddi düzeyde bir olasılıktan" söz edilmiş, bu olasılığa çocuğun anlatımlarıyla ulaşılmıştır. Çocuk 14.6.2006 doğumlu olup, dava tarihi itibariyle 0-6 yaş grubuna dahildir. Sözü edilen raporlar hüküm kurmaya elverişli, yeterli ve kanaat verici bulunmamıştır. Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalığı uzmanı veya çocuk psikiyatristi, psikolog ve sosyal çalışmacıdan oluşan uzmanlardan oluşan üç kişilik bilirkişi kurulundan çocuk, anne ve baba ile yüzyüze görüşülmek suretiyle; kişisel ilişki sebebiyle çocuğun huzuru ve ruhsal durumunun ciddi olarak tehlikeye girip girmediği veya bu ilişkinin sürdürülmesinin böyle bir risk taşıyıp taşımadığı konusunda ayrıntılı rapor alınmalı ve tüm deliller birlikte değerlendirilerek hasıl olacak sonucuna göre karar verilmelidir. Bu husus nazara alınmadan eksik inceleme ile hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.