Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 21496 - Karar Yıl 2010 / Esas No : 21306 - Esas Yıl 2010





MAHKEMESİ :Ankara 7. Aile Mahkemesi TARİHİ :14.7.2010NUMARASI :Esas no:2010/599 Karar no:2010/1013Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.2-Davalı-karşılık davacı (kadın) maddi ve manevi tazminat için yasal faiz verilmesini istemiştir. Boşanma hükmünün kesinleştiği tarihten itibaren faize hükmedilmesi gerekirken bu konuda karar verilmemesi doğru görülmemiştir.3-Toplanan delillerden davalı-karşılık davacı kadının çalıştığı, düzenli ve sürekli gelirinin bulunduğu, davacı-karşılık davalı kocanın ekonomik ve sosyal durumu ile mevcut gelir durumu dikkate alındığında, boşanmakla davalı-karşılık davacı kadının yoksulluğa düşmeyeceği anlaşılmaktadır. Türk Medeni Kanununun 175. madde koşulları kadın lehine oluşmamıştır. Gerçekleşen bu durumlar karşısında davalı-karşılık davacı kadının yoksulluk nafakası isteğinin reddi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamıştır.SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.