Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 2052 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 15519 - Esas Yıl 2012





MAHKEMESİ :Ankara 7. Aile MahkemesiTARİHİ :14.03.2012NUMARASI :Esas no:2010/1711 Karar no:2012/407Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm her iki dava yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:Mahkemelerin her türlü kararının gerekçeli olması T.C Anayasasının 141. maddesi gereğidir.Gerekçede nelerin bulunması gerektiği Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297. maddesinde gösterilmiştir (HUMK 388/3.md). Mahkeme kararında delillerin tartışılması, ret ve üstün tutulma sebepleri, sabit görülen vakalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebebin kararda gösterilmesi zorunludur. Yerel mahkeme tarafından verilen hüküm ile davalı-davacı kocanın davasının reddine karar verilmiş ise de; mahkeme kararında davanın reddine ilişkin gerekçe bulunmamaktadır.Açıklanan yönler gözetilmeden Yargıtay denetimine olanak vermeyecek biçimde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacı-davalı kadının kabul edilen boşanma davası ile ferilerine yönelik temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.