Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 1795 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 14900 - Esas Yıl 2012





MAHKEMESİ :İzmir 9. Aile MahkemesiTARİHİ :01.03.2012NUMARASI :Esas no:2011/92 Karar no:2012/192Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, her iki dava yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davacı-davalı kocanın eşinin hamile olduğundan emin olmaksızın çocuğun kendisinden olmadığı şeklinde eşini itham ettiği ve götürüp baba evine bıraktığı; davalı-davacı kadının ise güven sarsıcı davranışlarda bulunduğu anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında taraflar dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, tarafların boşanma davalarının kabulüne (TMK.md. 166/1) karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davalarının reddi doğru bulunmamıştır.SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple taraflar yararına BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatıranlara geri verilmesine,işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.