Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 15620 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 20949 - Esas Yıl 2012





MAHKEMESİ :Üsküdar 2. Aile Mahkemesi TARİHİ :3.4.2012NUMARASI :Esas no:2010/811 Karar no:2012/247Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldüDava, ayrılığa ilişkindir. Türk Medeni Kanununun 170. maddesince ayrılık kararı verilebilmesi için boşanma koşullarının gerçekleşmiş olması gerekir. Aksine ciddi ve inandırıcı delil ve olaylar bulunmadıkça asıl olan tanıkların gerçeği söylemiş olmalarıdır. Akrabalık veya diğer bir yakınlık başlı başına tanık beyanını değerden düşürücü sebep sayılamaz. Dosyada tanıkların olmamışı olmuş gibi ifade ettiklerini kabule yeterli delil ve olgu da yoktur. O halde davalının, davacıyı aşağıladığı, istemediğini söyleyerek ortak evden kovup, gitmediği taktirde öldürmekle tehdit ettiğine ilişkin ve olaylara çok yakın tanık beyanlarına itibar edilmesi gerekir. Boşanma sebebi gerçekleşmiştir. Şu halde davacının ayrılık davasının kabulüne karar verilmesi gerekirken yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru olmamıştır.SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.