MAHKEMESİ :İzmir 13 Aile Mahkemesi TARİHİ :24.11.2006 NUMARASI :Esas no:2005/189 Karar no:2006/816Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm tazminatlar ve tedbir nafakası yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.1-Davacı karşı davalı koca, elektrik teknisyeni olup, ayağının kırılması hadisesi üzerinden de uzunca bir süre geçmekle çalışmasına engel bir durum kalmadığı gibi 24.11.2005 tarihli dava dilekçesiyle talep ettiği nafakalardan, 19.09.2006 tarihli dilekçe ile vazgeçmiş olması da dikkate alındığında; davacı, karşı davalı koca yararına tedbir nafakasına hükmedilmesi usul ve yasaya aykırıdır.2-Davalı karşı davacının maddi tazminat talebi boşanmanın eki niteliğindeki Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesine dayalıdır.* Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz yada daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, evi birlikte seçeceklerini , birliğin giderlerine güçleri oranlarında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade kusurlu olmadığı anlaş??lmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (MK.Md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak * davalı karşı davacı kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir. 3-Tarafların tesbit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, paranın alım gücüne, kişilik haklarına, özellikle aile bütünlüğüne yapılan saldırının ağırlığına, manevi tazminat isteyenin boşanmaya yol açan olaylarda ağır ya da eşit kusurlu olmadığı anlaşılmasına nazaran * davalı karşı davacı kadın yararına hükmolunan manevi tazminat azdır.* Türk Medeni Kanununun 4.maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile, Borçlar Kanununun 44. ve 49. maddeleri nazara alınarak daha uygun miktarda manevi tazminat (TMK.174/2) takdiri gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz edilen hükmün l, 2 ve 3. .bentte gösterilen sebeplerle davalı karşı davacı kadın yararına BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.