MAHKEMESİ :Ankara 6. Aile MahkemesiTARİHİ :19.03.2012 NUMARASI :Esas no:2011/837 Karar no:2012/370Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:1-Yapılan tahkikat ve toplanan delillerden; davacı kocanın eşine fiziksel şiddet uyguladığı, bıçakla eşinin üzerine saldırdığı ve onu tehdit ettiği ve güven sarsıcı davranışlar içine girdiği; davalı kadının ise, hasta olan eşine bakmadığı anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu olaylarda, her iki taraf da kusurlu olmakla birlikte, eşine göre kocanın daha fazla kusurlu olmasına ve iki tarafın da boşanmayı istemesi karşısında evliliğin devamında yarar kaldığından söz edilemez. Bu durumda; davada Türk Medeni Kanununun 166/2 maddesi koşulları gerçekleşmiştir. Öyleyse, taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya (TMK.md.166/2) karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır.2- Davacı, evlilik birliği içinde edinilen ve tapuda davalı eşi adına kayıtlı olan taşınmazın edinilmesine katkıda bulunduğunu ileri sürerek, değer artış payı alacağı talebinde de bulunmuştur. Boşanma davası içinde değer artış payı alacağına yönelik isteklerin incelenebilmesi, eşler arasındaki mal rejiminin sona ermesi halinde mümkündür (TMK.md.227). Evliliğin iptal veya boşanma sebebiyle sona erdirilmesi halinde mal rejimi buna ilişkin davanın dava tarihinden geçerli olmak üzere sona erer (TMK.md.225/2). Boşanma yönünde oluşacak hüküm kesinleşmedikçe, bu taleplerin incelenmesi yasal olarak mümkün bulunmadığına göre, davacı kadının değer artış payına ilişkin talebinin tefrik edilmesi, boşanma davasının sonucunun beklenmesi ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekir. Bu hususun gözetilmemesi doğru görülmemiştir.SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 1. ve 2. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.