Tebliğname No : 1 - 2014/147465MAHKEMESİ : Iğdır Ağır Ceza MahkemesiTARİHİ VE NO : 19/12/2013, 2012/232 (E) ve 2013/296 (K)Suç : Kasten öldürmeye teşebbüsTÜRK MİLLETİ ADINA 1) Sanıklar vekilinin süresinde olmayan duruşmalı inceleme talebinin CMUK'nun 318 nci maddesi, 20/12/2013 tarihli süre tutum dilekçesinin içeriği itibariyle sanık M.. P.. hakkındaki temyiz talebinin ise CMUK'nun 310.maddesindeki 1 haftalık yasal süre geçtiğinden aynı Yasanın 317. maddesi gereğince REDDİNE karar verilmiştir.2) Sanıklar vekilinin 20/12/2013 tarihli süre tutum ile Katılan'ın 24/02/2014 tarihli temyiz dilekçelerinin içerikleri itibariyle sanıklardan M.. P..'yı kapsamadığı anlaşılmakla; sanık Z.. P.. hakkında kurulan hükme hasren yapılan incelemede;Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık Z.. P..'nın katılan A.. P..'yı kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişkin cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması değerlendirilip inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmediğinden sanık müdafinin sübuta, hükmedilen cezanın fazlalığına; katılan'ın tasarlamanın varlığına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,Ancak;Oluşa ve dosya kapsamına göre; a) Sanığın av tüfeği ile ateş etmesi sonucunda, katılanın beyninde hasar, sağ gözde görme işlevinin sürekli kaybı, 4.derecede ağır kemik kırığı oluşması ile hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandığı olayda; eylem sonucunda meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte değerlendirildiğinde suça teşebbüs hükümlerini düzenleyen ve 9-15 yıl aralığında hapis cezası öngören TCK’nun 35. maddesinin uygulanması sırasında, üst sınıra yakın ceza tayini yerine, yazılı şekilde 12 yıl hapis cezası şeklinde eksik ceza belirlenmesi,b) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK'nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi kapsamında baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin alınmasına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi, c) 4.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin iptal edilen bölümlerinin değerlendirilmesi zorunluluğu,Yasaya aykırı, sanık müdafiinin ve katılanın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 07/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.