Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 2095 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 17415 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ : İstanbul 8. Asliye Ticaret MahkemesiTARİHİ : 03/12/2012NUMARASI : 2009/592-2012/233Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.- K A R A R -Yerel mahkeme gerekçesinde, “davalı A.. Ç..'un, davalı-bayinin sözleşmeden doğabilecek tüm yükümlülükleri için bayi ile birlikte müşterek borçlu müteselsil kefil sıfatıyla sorumluğu 50.000-USD limiti ile sınırlandırılarak aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur. ” denildiği halde, kararın hüküm kısmında “Davanın kabulüne, 15.000-USD cezai şart tazminatının 5.000-USD kısmına 19.08.2009 dava tarihinden itibaren, 10.000-USD kısmına ise 06.10.2010 ıslah tarihinden itibaren 3095 s. Yasa'nın 4/a md. uyarınca faiz yürütülmek suretiyle, 124.922,00-TL kar mahrumiyeti bedelinin 1.000,00-TL kısmına 19.08.2009 dava tarihinden itibaren 123.922,00-TL kısmına ise 06.10.2010 ıslah tarihinden itibaren değişen oranlarda avans faizi yürütülmek suretiyle davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine” denilmiştir. Böylece hükmün gerekçesi ile hüküm fıkrası arasında kefilin sorumlu tutulacağı miktar yönünden çelişki yaratılmıştır. Bu hal, HUMK'nın 388. (HMK'nın 297.) maddelerine aykırılık teşkil ettiğinden kararın bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre öteki temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin harcın istek halinde iadesine, 28.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.