MAHKEMESİ :Ticaret MahkemesiTaraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.- K A R A R -Davacı vekili, müvekkilinin davalıdan personel taşımacılığında kullanılmak amacıyla satın aldığı aracın ruhsatında ve Trafik Tescil Müracaat ve İşlem Formunda; “Cinsi: Otobüs, Tipi: Master 2.5 DCİ, ve istiap haddinin 17 kişi (sürücü hariç) bilgilerinin yer aldığını, müvekkilinin, aracın 2007- 2008-2009-2010 yıllarında muayenesini yaptırdığını, ancak 14.11.2011 tarihinde muayeneden “Aracın azami yüklü ağırlığı ile araç cinsinin/sınıfının uyuşmadığı, bu nedenle muayeneler esnasında yolcu taşıyan araçlarda, yolcuların oluşturduğu yük miktarı hesaplanarak uygunluk belgesinde tescil belgesinde, tip etiketinde veya tadilat projelerinde yazan azami yüklü ağırlık değerini aşan araçlara kusur verildiği” gerekçesi ile onay verilmediğini, davalıya gerekli işlemleri yapması hususunda ihtarname çekildiğini ve davalının herhangi bir girişimde bulunmadığını, bunun üzerine müvekkilinin araçta tadilat yaptırıp proje ve hesaplarını onaylattıktan sonra muayene yaptırıp tadilatı tescil kuruluşuna bildirdiğini ve yeni ruhsat çıkardığını, müvekkilinin bu değişiklikler için 350 TL masraf yaptığını, aracın cinsinin otobüs iken minibüs olduğunu, aracın istiap haddi 18 kişi iken, 15 kişiye indirildiğini, bu durumun işçilerinin servisini davaya konu araçla yapan müvekkili için son derece önem arz ettiğini, müvekkilinin servisle taşıdığı işçi sayısının 18 olduğunu, ya aracını satıp yeni 18 kişilik araç alacağını ya da 3 kişi için ek maliyetlere katlanmak zorunda olduğunu, müvekkilinin davaya konu aracı satmaya kalktığında 2. el aracın değer kaybetmesi dışında, yolcu sayısının düşmesi ve otobüs iken minibüse dönüşmesi nedeniyle 20.000 TL değer kaybettiğini ileri sürerek müvekkilinin uğramış olduğu 20.350,00.-TL tutarındaki zararın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.Davalı vekili, davanın yetkisiz mahkemede açıldığını, yetkili mahkemenin ... Asliye Ticaret Mahkemesi olduğunu, davacının TTK’nun öngördüğü ayıp ihbar yükümlülüğünü süresinde yerine getirmediğini, aracı teslim aldıktan 6 yıl sonra davasını ikame ettiğini, dava konusu aracın okul servis araçlar yönetmeliğine göre arka kapılarında “Okul Taşıtı” ve “Dur” yazılı ışıklı lambayı 6 yıl boyunca görmemesinin hayatın olağan akışına aykırı olduğunu, davacının ayıp olarak belirttiği hususu en geç 14.11.2011 tarihindeki muayene esnasında öğrendiğini, fakat müvekkil şirkete 29.02.2012 tebliğ tarihli ihtarnamesi ile durumu bildirdiğini, zamanında ayıp ihbar yükümlülüğünde bulunmadığını, dava konusu aracın otobüs olarak değil, sadece Okul Taşıtı (Okul Otobüsü) maksadıyla kullanılabileceğinin belgelerinde belirtildiğini, davacının aracı 4 sene boyunca (2006 - 2010) bir şekilde ticari maksatla personel taşımacılığında kullandığını, dava konusu araca ait ruhsat üzerinde okul otobüsü yerine otobüs yazılmasında müvekkil şirketin herhangi bir kusurunun olmadığını, davacının aracı Okul Otobüsü olarak aldığını, maddi tazminat bedelinin afaki olduğunu, davacının yapmış olduğu 20.350 TL lik hesabın bilimsel verilerden uzak olduğunu, aracın 2. ele düşmesinin normal bir hal olması nedeniyle herhangi bir zararının olmadığını, davanın reddine karar verilmesini talep ettiklerini beyan etmiştir.Mahkemece dava konusu aracın, davacıya otobüs olarak ve 17+1 kişilik olarak satıldığı, aracın davalı tarafından “Otobüs” cinsinde ve “17+1 Kişilik” olarak alındığı, aracın istiap haddinden dolayı muayeneden kaldığı, dava konusu aracın koltuklarının sökülerek tadilat yapıldığı ve bu işlemin tutarının 350,84.-TL olduğu, koltuk sayısının azaltılarak azami yüklü ağırlık ile taşınılan yolcu sayısı arasındaki teknik uyumsuzluğun giderildiği, piyasa koşullarında yapılan inceleme ve araştırmalarda; davaya konu araçta koltuk sayısının azalması neticesinde aracın ticari değerinde 6.000,00.-TL azalma nedeniyle zararının olduğu, taşınamayan 3 işçi için başka bir aracın satın alınması, bu işçilerin İzmir - Kemalpaşa arası taşınması için, aracın harcadığı yakıt, araçtaki yıpranma payı ve bakımları nedeniyle talep edilen 6.000,00-TL’nin takdiren uygun olduğu gerekçeleri ile davanın bilirkişi raporu doğrultusunda kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir. Uygunluk belgesi ve fatura dikkate alındığında satım konusu aracın okul taşıtı niteliği ile 17+1 kişilik olarak satıldığı anlaşılmaktadır. Davacının satımdaki niteliği okul taşıtı olan aracı yetişkin insan taşımak üzere kullanması ve buna yönelik olarak değişiklik talebinde bulunması mümkün değildir. Bu nedenle davanın reddi gerekirken yazılı gerekçe ile karar verilmiş olması doğru görülmemiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davalı yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının değerlendirilmesine yer olmadığına, peşin harcın istek halinde iadesine, 14.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.