Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 4793 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 24103 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : MüstehcenlikHÜKÜM : MahkumiyetYerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak;1- Anal ya da oral yoldan yapılan cinsel birleşmelere ait görüntülerin tek başına “doğal olmayan” kavramı içerisinde değerlendirilemeyeceği, bu kavramın, örneğin “ensest” gibi, toplumun tamamı tarafından doğal kabul edilmeyen ilişkileri tanımladığı, bilirkişi raporlarının içeriğine göre de sanığın eyleminin TCK'nın 226/1. maddesindeki suçu oluşturacağı gözetilmeden, sanık hakkında yazılı şekilde mahkûmiyet kararı verilmesi,2- Sanık hakkında tekerrüre esas alınan hapis cezasının dayanağı olan TCK'nın 142/1-f maddesinin, hükümden sonra 02/07/2012 tarih ve 6352 sayılı Kanunun 82. maddesiyle yürürlükten kaldırılıp, aynı Kanunun 83. maddesiyle TCK'nın 163/3. maddesi olarak yeniden düzenlenmesi karşısında, bu ilamla ilgili olarak uyarlama yapılıp yapılmadığı araştırılıp, bunun sonucuna göre mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesinde zorunluluk bulunması,3- Sanık hakkında TCK'nın 53 maddesinde yazılı hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmemesi,4- Suça konu eşyaların TCK'nın 54. maddesi uyarınca müsaderesi yerine dosyada delil olarak saklanmasına karar verilmesi,Bozmayı gerektirmiş ve sanık ...'in temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye aykırı olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 14/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.