Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 1313 - Karar Yıl 2017 / Esas No : 25067 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :Sulh Ceza MahkemesiSUÇ : Kötü muameleHÜKÜM : Mahkumiyet Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir; Ancak; 1-TCK'nın 232. maddesinde düzenlenen kötü muamele suçunun oluşması için mağdura yönelik fiillerin süreklilik arz etmesi ve kanunda düzenlenen fiillerden farklılaşması gerektiği, her türlü kötü muamelenin bu suçun oluşmasını olanaklı kılmayacağı, yarı aç veya susuz bırakma, uyku uyutmamak, zor koşullarda çalışmaya mecbur bırakmak gibi eylemlerin bu suça örnek olabileceği, gözönüne alınmalıdır. İddianamede sanığın müştekiye devamlı suretle hakaret ettiği, kötü davrandığı, ev eşyalarını satmak suretiyle kötü muamelede bulunduğu ve bu suçtan cezalandırılması istendiği, müştekinin soruşturma evresinde sanığın kendisine hakaret ettiğini, tehdit ettiğini ve zaman zaman dövdüğünü açıklaması, sanığın suç tarihinde müşteki beyanında geçen hakaret, tehdit ve yaralama eylemleri ile suç tarihinden önceki aile hukukundan kaynaklanan yükümlülüğün ihlali niteliğindeki eylemlerinin ayrı ayrı suçlar oluşturması ve başkaca kötü muamele suçundan cezalandırmayı mümkün kılan suç unsurunun iddianame kapsamında gösterilmemesi karşısında, tüm deliler birlikte değerlendirilerek hakaret, tehdit ve kasten yaralama eylemleri yönünden sanığın hukuki durumunu değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeksizin, kötü muamele suçundan mahkumiyet kararı verilmesi, 2- Kabule göre de; a) CMK'nın 231/6. maddesi uyarınca, engel mahkumiyeti bulunmayan sanığın, kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları gözönünde bulundurularak, yeniden suç işleyip işlemeyeceği konusunda bir değerlendirme yapılıp, sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, “sanığın ertelemeye engel sabıkası olduğundan” biçimindeki kanuni olmayan gerekçe ile hakkında CMK 231 ve TCK 51 maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi, b) Sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının kanuni sonucu olarak, TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Kanuna aykırı ve sanık ... ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnamedeki isteme uygun olarak, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 07.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.