Dava dilekçesinde davalının bağımsız bölümünde beslediği köpeğin binadan uzaklaştırılması istenilmiştir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. YARGITAY KARARI Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü: Davacı vekili dava dilekçesinde, davalının bağımsız bölümünde barındırdığı köpeğin, aynı katta bağımsız bölüm maliki olan müvekkilinin kızını ısırdığını ve benzeri rahatsızlıklar verdiğini ileri sürerek bu köpeğin davalı tarafından bağımsız bölümünden ve anayapıdan uzaklaştırılmasını istemiştir. Mahkemece dinlenen tanık anlatımlarına dayanılarak köpeğin davacının kızını ısırmasından başka rahatsızlık vermediği ve yönetim planında da bağımsız bölümlerde köpek beslenmesini yasaklayan bir hüküm bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Kat Mülkiyeti Yasasının 18. maddesi hükmü uyarınca kat malikleri bağımsız bölümlerini ve eklentileri ile ortak yerleri kullanırken doğruluk kurallarına uymak, özellikle birbirini rahatsız etmemek, birbirinin haklarını çiğnememek ve yönetim planı hükümlerine uymakla karşılıklı olarak yükümlüdürler; kat maliklerinin borç ve yükümlülüklerine ilişkin hükümler bağımsız bölümlerdeki kiracılara ve oturma hakkı sahiplerine veya bu bölümlerden herhangi bir biçimde sürekli olarak yararlananlara da uygulanır. Somut olayda davalının oturduğu bağımsız bölümde barındırdığı köpeğin davacının kızını ısırdığı konusunda uyuşmazlık olmadığı gibi bu olgu mahkemece de kabul edilmiş bulunmaktadır. Yargıtay'ın yerleşmiş uygulamalarına göre anataşınmazda ve bağımsız bölümlerde köpek beslenmesini yasaklayan herhangi bir hüküm olmaması rahatsızlık verdiği saptanan köpeğin uzaklaştırılmasına engel oluşturmaz. Dava konusu edilen köpeğin komşu bağımsız bölümde oturan davacının kızını ısırmış olması yukarıda sözü edilen 18. madde kapsamında rahatsız etme anlamını taşıdığı gözetilerek bu köpeğin barındırıldığı bağımız bölümden ve bu bölümün yer aldığı anataşınmazdan uzaklaştırılmasına hükmedilmesi gerekirken yerinde görülmeyen gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 07.07.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.