Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü: Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak; Yargıtay'ın yerleşmiş uygulamalarına göre özel ve dikkate alınması gereken haklı bir neden bulunmadıkça tarım arazilerinin oluduğu gibi kullanılması halinde getireceği net gelir üzerinden bilimsel yöntemle yapılacak değerlendirmede dava konusu taşınmazın bulunduğu yörede ekimi mutad olup münavebeye alınacak ürünlerin dekar başına elde edilecek ortalama verim, üretim gideri ve toptan satış fiyatına ilişkin olarak ciddi istatistikî bilgilere dayalı olduğu bilinen o yerdeki Tarım İl Müdürlüğü verilerinin esas alınması gerekmektedir. Yargılama sırasında dosyaya getirtilen İl Tarım Müdürlüğünün bildirdiği resmi verilere göre sulu şartlarda münavebeye alınan buğday ürününün dekara ortalama verimi 500 kg., saman verimi 450 kg, üretim maliyeti 215,85 TL (50 TL tarla kirası düşülmüş hali ile) ve ortalama kg. satış fiyatı 0.52-0.17 TL; patates ürününün ise dekara ortalama verimi 2200 kg. üretim maliyeti 1.161,07 (50 TL tarla kirası düşülmüş hali ile) ve ortalama kg. satış fiyatı 0.75 TL olduğu halde, bilirkişi raporunda yerinde olmayan parsel bazında ±±%30 farklılık gösterebileceği gerekçesi ile daha yüksek verim ve daha düşük üretim maliyeti üzerinden hesaplama yapılması doğru görülmemiştir. Mahkemece bilirkişi kurulundan bozmaya uygun olarak Tarım İl Müdürlüğünce bildirilen ortalama verilerin esas alınacağı ek rapor alınıp oluşacak sonuç doğrultusunda bir karar verilmelidir. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.06.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.