Dava dilekçesinde gaile fazlasına müstahik vakıf evladı olduklarının tespiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü: Vakıf evladından davacıların dedesi Mustafa'nın davaya konu vakfın mütevelliliğini yaptığı anlaşıldığından mahkemenin davacıların vakıf evladı olduğu yolundaki tespiti doğrudur. Ancak; Kocaoğlanzade Kerimesi Hacı Fatma Vakfına ait 1323 tarihli vakfiyeye göre gaile fazlası batın şartı (yani ön batında vakıf evladı var iken sonraki batında bulunan evladın vakıftan hak alamaması kuralı) ile evlada bırakıldığı ve dosyada bulunan nüfus kayıt örneklerinden vakıf evladı olan davacıların dayıları Yusuf ve Mustafa'nın sağ oldukları anlaşıldığından; davacıların vakıftan gaile fazlası almaları mümkün bulunmadığından, davacıların bu yöndeki istemlerinin reddine karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile bilirkişinin hüküm verilmesine yeterli olmayan raporu esas alınarak davanın bu kısmının da kabulü doğru görülmemiştir. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 14.2.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.