Dava dilekçesinde, maddi ve manevi tazminat istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği düşünüldü: Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak; Borçlar Yasası'nın 49. maddesi uyarınca manevi tazminata hükmedilebilmesi için, davalının kusurlu davranışı sonucu davacının kişilik haklarının saldırıya uğraması gerekir. Somut olayda davalının bağımsız bölümündeki tesisatta oluşan arıza nedeni ile davacının dairesinde oluşan hasar ve zararın davacının kişilik haklarına yönelik bir özelliği bulunmayıp doğrudan doğruya malvarlığı (mülkiyet) hakkına tecavüz niteliği taşıdığı ve 634 sayılı Yasa'nın 19. maddesinin son fıkrasına göre salt maddi tazminatı gerektirebileceği gö-zetilmeden, maddi tazminatın yanında ayrıca manevi tazminata da hükmedilmesi doğru görülmemiştir. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK'nın 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 26.01.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.