Dava dilekçesinde, galle fazlasına müstehak vakıf evladı olduğunun tespiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalılar tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü: Vakıflarda İntifa Haklarının Ne Suretle Tesbit ve İta edileceği hakkında 17.7.1936 tarihli Vakıflar Nizamnamesine 6.1.1938 tarihli Ek Nizamnamenin değişik 7. maddesine göre, vakıflar için belirlenen gelir fazlası (galle fazlası) vakıf evladı veya ilgilisi olduğunu ve galleye hak kazandığını kesinleşen mahkeme kararı ile ispat edenlere ödenir. Bu gibilerin çocuklarından ayrıca mahkeme kararı istenmez; nüfus kaydı esas alınarak işlem yapılır. Bu durumda davacının veya murislerinin daha önce vakıftan galle fazlası almış olmaları kendisinin de galle fazlası almasına yeterli değildir. Kendisinin galle fazlasına müstehak vakıf evladı olduğunu kanıtlaması gerekir. Bu konuda geçerli kanıtlar, davacının vakfedenle kan bağını gösteren nüfus kayıtları, kendisinin mahkeme kararı ile galle fazlasına müstehak vakıf evladı olduğunu gösteren vakıf evlatları ile irs ilişkisi içinde olduğunu belirleyen belgeler ve daha önce vakıftan galle fazlası alıyor ve bu husus bir defter ile belirlenmiş ise bu defterin dayanağını teşkil eden belgeler ve maddi olgulardır. Bu davanın niteliği ve dosya içeriği dikkate alındığında mahkemece yapılacak iş, davacının ve sulbünden geldiği kişilerin galle fazlası almalarının dayanağı olan defterin aslı üzerinde inceleme yapılarak defterdeki düzenlemenin dayanakları da belirlenip davacının vakfın galle fazlasına müstehak vakıf evladı olup olmadığını tespit etmek ve davacılardan varsa kan bağı ile bağlı olduğu kişilere ait aynı vakıftan galle ödenmesine ilişkin kesinleşmiş mahkeme kararlarının ibrazını istemek suretiyle bu delil ve belgeler birlikte değerlendirilerek oluşacak sonuç doğrultusunda karar vermek olmalıdır. Bilirkişinin mücerret davacının büyükannesinin ve annesinin daha önce galle fazlası aldığına dair beyanı ve defter fotokopileri ile yetinilmiş olması doğru görülmemiştir. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harçlarının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 14.04.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.