Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 15997 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 1916 - Esas Yıl 2015





T.C.YARGITAY18. Hukuk DairesiESAS NO : 2015/1916 KARAR NO : Y A R G I T A Y İ L A M IMAHKEMESİ : Safranbolu Sulh Hukuk MahkemesiTARİHİ : 14/10/2014NUMARASI : 2013/427-2014/596DAVACI : DAVALI : Dava dilekçesinde, ortak yere el atmanın önlenmesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Y A R G I T A Y K A R A R ITemyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:Davacı vekili dava dilekçesinde, davalı tarafından tarafına ait bağımsız bölümlerin 2012 yılı Temmuz ayı itibari ile satılarak yeni mal sahiplerine devrinin yapıldığını, davalıya ait herhangi bir dairenin kalmadığını, dava konusu binanın bodrum katında bulunan ve mimari projede toplantı salonu olarak gözüken kısmın anahtarının davalı tarafından site yönetimine teslim edilmediğinden yapılan görüşmelerin neticesiz kaldığını, ortak yer olan ve davalı tarafından müdahale edilerek kullanılan dava konusu toplantı salonuna vaki haksız müdahalesinin men'i ile anılan kısmın anahtarı değiştirilmek suretiyle tarafına teslimine karar verilmesini talep ve dava etmiş, mahkemece davanını kabulüne karar verilmiştir. Dosyadaki tüm bilgi ve belgeler ve özellikle anataşınmaza ait tapu kaydı incelendiğinde davaya konu yere el atan davalının anataşınmazda malik olmadığı ve davanın 634 sayılı Kat Mülkiyeti Yasası hükümlerinden kaynaklanmadığı, genel hükümlere tabi olduğu anlaşılmıştır.Hukuki uyuşmazlıklarda asliye hukuk mahkemelerinin görevi asıl, sulh hukuk mahkemesinin görevi ise istisnadır. Özel bir kanun hükmü ile açıkça sulh hukuk mahkemesinde bakılacağı bildirilmeyen bütün dava ve işler asliye hukuk mahkemesinde görülür. Bu nedenle mahkemece, genel hükümlere göre görevli mahkeme olan asliye hukuk mahkemesinde bakılmak üzere dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi yerine davanın esası hakkında karar verilmesi doğru görülmemiştir.Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 09.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.