Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı etkilemeye teşebbüsHüküm : TCK'nın 277/1, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyetDosya incelenerek gereği düşünüldü:Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.09.2012 tarih 2012/5-420 E- 2012/1771 Karar sayılı kararı karşısında esas yönünden yapılan inceleme sonunda;Sair temyiz itirazlarının reddine, Ancak;Atılı suçun oluşabilmesi için görülmekte olan bir davada gerçeğin ortaya çıkmasını engellemek veya bir haksızlık oluşturmak amacıyla, davanın taraflarından birinin sanığın, katılanın veya mağdurun lehine veya aleyhine sonuç doğuracak bir karar verilmesi veya bir işlem tesis etmesi ya da beyanda bulunması için yargı görevi yapanı, bilirkişiyi veya tanığı hukuka aykırı olarak etkilemeye teşebbüs etmesi ya da etkilemesi gereklidir. Görüldüğü üzere 02.07.2012 tarih ve 6352 sayılı Kanunun 90. maddesiyle 5237 sayılı TCK'nın 277/1 maddesinde yapılan değişiklikle soruşturma aşamasında bu nitelikte gerçekleştirilen eylemler suç olmaktan çıkarılmıştır.Bu durumda sanığın eyleminin suçtan sonra yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunun 90. maddesi ile değiştirilen 5237 sayılı TCK'nın 277/1. maddesinde tanımlanan 'Yargı görevini yapanı etkilemeye teşebbüs suçunu' oluşturmadığı gibi;Sanığın dava konusu yapılan 07.11.2008 tarihli dilekçesindeki anlatım ve ifadenin Anayasanın 36. ve 74. maddelerindeki koruma altına alınan hak arama (şikayet) ve dilekçe haklarını kullanma niteliğinde olup, atılı suçun bu yönden de unsurları itibariyle oluşmadığı gözetilmeden beraati yerine dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçelerle yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 29.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.